Εσείς τι λέτε;

Μειωνόμαστε
Εντός και εκτός Ελλάδας…
Τα “Ελληνοκαναδικά Νέα” και ο ραδιοσταθμός CFMB Montreal, ασχολήθηκαν την περασμένη εβδομάδα με το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας και τις δυσοίωνες προβλέψεις που κάνει η Eurostat (Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία) στο κύριο δημοσιογραφικό της σενάριο για το 2050, σύμφωνα με το οποίο στο μέσον του 21ου αιώνα ο πληθυσμός δε θα ξεπερνά τα εννέα εκατομμύρια και βέβαια θα συνεχίσει να μειώνεται…
Νέα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι το 6% των Ελλήνων ηλικίας 20-64 ετών κατοικούσαν το 2017 σε άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2012 το εν λόγω ποσοστό ήταν 4.7%. Συνολικά, σε επίπεδο ΕΕ, το 3.8% των πολιτών κατοικούσαν σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος της ιθαγένειάς τους το 2017, αυξημένο κατά 2.5% σε σχέση με πριν από δέκα χρόνια.
Τα ποσοστά ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών, από 1% για τους πολίτες της Γερμανίας έως 19.7% για τους πολίτες της Ρουμανίας. Επίσης υψηλά ποσοστά καταγράφηκαν στη Λιθουανία (15.0%), στην Κροατία (14.0%), στην Πορτογαλία (13.9%), στη Λετονία (12.9%) και στη Βουλγαρία (12.5%).
Παρατηρείται ακόμη πως το ποσοστό απασχόλησης στους Έλληνες που βρίσκονται σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι κατά 19.5% υψηλότερο από το αντίστοιχο στους κατοίκους της Ελλάδας. 
Δεν έχω πρόθεση να σας κουράσω με λεπτομερή στοιχεία και δυσνόητα ποσοστά,      θεώρησα όμως αναγκαίο να σας τα μεταφέρω, αν μη τι άλλο, ως μέτρο σύγκρισης. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι υπαρκτό.
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, παρόμοιο περίπου πρόβλημα αντιμετωπίζουμε κι’ εμείς εδώ, το οποίο πάντως ακόμη δεν έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Πιο συγκεκριμένα,  συγκρίνοντας τις δύο τελευταίες απογραφές του Καναδά διαπιστώνουμε μία ορατή μείωση του ελληνικής καταγωγής πληθυσμού. 
Στην απογραφή του 2011 ο αριθμός των Καναδών, με μητρική γλώσσα την Ελληνική, ανήρχετο σε 117.890 ενώ στην προπέρσινη του 2016 ο αριθμός μειώθηκε στους 116.460, ήτοι ποσοστό γενικού πληθυσμού μόλις -1.2%.
Οι λόγοι μπορούν να θεωρηθούν ευνόητοι. Από τις σημαντικότερες αλλαγές που συντελούνται σήμερα στην ελληνική κοινωνία, εντός και εκτός Ελλάδος, είναι το γεγονός ότι άνδρες και γυναίκες παντρεύονται πιο δύσκολα και σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με το παρελθόν. Κάνουν λιγότερα παιδιά, όλο και πιο αργά ή δεν κάνουν καθόλου. Άλλοι πάλι επιλέγουν να παντρευτούν αφού πρώτα κάνουν καριέρα.
Άλλα αίτια είναι οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που δυναμιτίζουν την σύγχρονη οικογένεια , η μετανάστευση των νέων στις γειτονικές κυρίως ΗΠΑ και οι μικτοί γάμοι.
Την Κυριακή βρέθηκα στην κλήρωση της λαχειοφόρου για τα ελληνικά μας σχολεία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων ήταν τρίτης ηλικίας.
Κάποιοι γνωστοί μου εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την απουσία των νέων από τέτοιου είδους εκδηλώσεις, που πάντως θ’ άπρεπε να τους αφορούν άμεσα. Δικαιολογημένες οι όποιες ανησυχίες. Οι απόψεις μου στο συγκεκριμένο θέμα έχουν πολλάκις διατυπωθεί και δημοσιευτεί.
Κλείνω με μία απλή σκέψη. Μήπως είναι καιρός οι Οργανισμοί μας να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητές τους προβαίνοντας συγχρόνως σε πιο δραστικές πολιτικές που να προσεγγίσουν με πιο ρεαλιστικό και αποτελεσματικό τρόπο τους εναπομείναντας νέους μας;

Εσείς τι λέτε;

Επιτροπή Πολιτικής Δράσης
Προσδοκίες αλλά και ερωτηματικά…
Πρόσφατη ανακοίνωση του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ γνωστοποιεί την συγκρότηση Επιτροπής Πολιτικής Δράσης, σκοπός της οποίας είναι η προώθηση και βοήθεια όσο το δυνατόν περισσότερων ελληνοκαναδών στην πολιτική ζωή του Καναδά σε όλα τα επίπεδα διοίκησης - δημοτικής, επαρχιακής και ομοσπονδιακής.
Καλοδεχούμενη, θα έλεγα, η πρωτοβουλία του ΕΚΚ, η οποία πάντως - κατά τη γνώμη μου - έρχεται κάπως καθυστερημένα. Εν πάση περιπτώσει, κάλιο αργά παρά ποτέ.
Βέβαια, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ελληνισμός του Καναδά διαθέτει ικανά και άξια άτομα να διεκδικήσουν δυναμικά την παρουσία τους στον πολιτικό χάρτη αυτού του τόπου.
Με την αύξηση του αριθμού των εκλεγμένων ελληνοκαναδών πολιτικών, όπως σωστά επισημαίνεται στην ανακοίνωση, σε όλα τα επίπεδα εξουσίας και όσο το δυνατόν σε περισσότερες περιοχές, θα εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα του ελληνισμού.
Η ανακοίνωση ωστόσο, διεγείρει εύλογα ερωτηματικά.
Κατ αρχήν, η Επιτροπή Πολιτικής Δράσης προέρχεται από ένα σώμα το οποίο, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, βρίσκεται σε κραυγαλέα ανυπαρξία, δίχως έργο ουσίας στο ενεργητικό του, γεγονός που το περιθωριοποίησε και το απομάκρυνε τελικά από τα κέντρα αποφάσεων, εκεί όπου ουσιαστικά διαμορφώνεται η παροικιακή ζωή του τόπου.
Δημιούργημα της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ, το Τοπικό Κογκρέσο, στοχεύοντας αρχικά στην προάσπιση ορισμένων βασικών δικαιωμάτων της ομογένειας, στην πορεία (κυρίως λόγω της ασυγχώρητης αδράνειας του Εθνικού τότε Κογκρέσου) διαφοροποίησε τον ρόλο του για να καταλήξει σ’ ένα καθαρά διακοσμητικό όργανο.
Η πορεία και η εξέλιξη των δύο Κογκρέσων είναι λίγο πολύ γνωστή. 
Το Τοπικό, όπως και το Εθνικό άλλωστε, λόγω της διαιρετικής τομής στην πολιτική τους συμπεριφορά τελευταία, δεν αντιπροσωπεύουν σήμερα παρά ένα ελάχιστο κομμάτι της ομογένειας του Καναδά.
Για να σταθώ όμως στο θέμα, γεννάται αυτή τη στιγμή το εύλογο ερώτημα.
Υπό τις επικρατούσες συνθήκες, ποιες είναι οι διαθέσιμες επιλογές των φιλόδοξων     υποψηφίων όσον αφορά τους “πρόθυμους αναδόχους”, οι οποίοι αιφνιδιαστικά και σε ανύποπτο χρόνο προσφέρονται να τους εντοπίσουν και να κατευθύνουν ίσως τον πολιτικό τους βίο;
Με απλά λόγια, με ποιους να πάει και ποιους ν’ αφήσει ένας σοβαρός υποψήφιος, όταν το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται στην πολιτική του καριέρα είναι η εμπλοκή του σε ατέλειωτες  ανούσιες διαμάχες, οι οποίες μάλιστα βρίσκονται στα χέρια της δικαιοσύνης;    
Αναρωτιέμαι και αναμένω μία σαφή απάντηση. Θα προωθούσε άραγε η Επιτροπή Πολιτικής Δράσης του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ υποψηφίους, προερχόμενους από τον “αντίπαλο” χώρο;
Αναρωτιέμαι ακόμη. Θα στήριζε το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο υποψηφίους προωθούμενους από το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ; Αναρωτιέμαι...
Δεν θέλω πάντως να αμφιβάλλω για την καλή βούληση των ατόμων που απαρτίζουν την Επιτροπή Πολιτικής Δράσης.
Όμως, πριν δώσουν υπόσταση και υλοποιήσουν την κεντρική  ιδέα, νομίζω πως θα πρέπει πρωτίστως να γίνουν το ζωντανό παράδειγμα ενότητας και συνεργασίας σ’ εκείνους που καλούν να ενεργοποιηθούν στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου...

Εσείς τι λέτε;

19 Μαΐου 1919:
Η καταραμένη ημέρα για τον Ποντιακό Ελληνισμό
Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, η 19η Μαΐου.
Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή ο Ποντιακός Ελληνισμός επιβεβαιώνει την ισχυρή θέληση και αγωνιστικότητά του, το χρέος και το εθνικό καθήκον του για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων του.
Για να θυμόμαστε και να μη ξεχνάμε, ας ρίξουμε μια ματιά στα δραματικά γεγονότα της εποχής όπως έχουν καταγραφεί ιστορικά.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή του Πόντου ήταν μια περιοχή ευμάρειας με 700.000 Έλληνες κατοίκους που ζούσαν εκεί για αιώνες. Τα ελληνικά σχολεία έφταναν τα 1400 και οι Έλληνες είχαν φέρει ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή, ενώ αποτελούσαν το 40% του πληθυσμού.
Το 1908 το κίνημα των Νεότουρκων ανέτρεψε τον σουλτάνο φέροντας αρχικά αισιοδοξία και ελπίδα στις μειονότητες, επειδή θεώρησαν πως το κοσμικό κράτος που υποστήριζαν δεν θα ήταν τόσο προσκολλημένο στην θρησκεία και θα είχαν έναν πιο “δυτικό” αέρα, πράγμα που ίσως έδινε άλλη πνοή στη χώρα και το εμπόριο με το εξωτερικό. Όμως δεν άργησαν να ανακαλύψουν το σκληρό πρόσωπο του κινήματος των Νεότουρκων, που έφερε μαζί και ένα βίαιο κύμα εθνικισμού.
Οι Νεότουρκοι επωφελούνται από το ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις ήταν απασχολημένες με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ελλάδα με το Κρητικό ζήτημα και ξεκίνησαν την πρώτη φάση της εθνικιστικής τους πρακτικής με τους ελληνικούς και χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής. Τους εκδίωξαν, τους ανάγκασαν να αλλαξοπιστήσουν και προσπάθησαν να τους “τουρκέψουν”.
Οι Τούρκοι εγκαινίασαν τα “Τάγματα εργασίας” με πρόσχημα την ασφάλεια της χώρας και έστελναν τους ελληνοπόντιους στην ασιατική ενδοχώρα όπου δούλευαν κάτω από τραγικές συνθήκες σε λατομεία και ορυχεία. Οι Πόντιοι αντέδρασαν, ανέβηκαν στα βουνά και έγιναν αντάρτες μαζί με τους Αρμένιους.
Ακολούθησε η γενοκτονία των Αρμενίων το 1916 και ο δρόμος εξολόθρευσης των Ποντίων είχε ανοίξει για τα εθνικιστικά σχέδια του Κεμάλ Ατατούρκ. Η τραγωδία δεν άργησε να γίνει. Ο Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και ξεκινά την γενοκτονία των Ποντίων. Ήταν 19 Μαΐου του 1919.Τα θύματα της γενοκτονίας έφτασαν τις 353.000 ζωές.
Οι Πόντιοι που γλίτωσαν κατέφυγαν στην Ρωσία και στην Ελλάδα, βοηθώντας και αυτοί στην αναζωογόνηση του ελληνικού κράτους.
Η ελληνική κυβέρνηση, σε μια ακόμα επίδειξη καθυστέρησης, ανέδειξε το 1994 την 19η Μαΐου ως Ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Εκτοτε, αρκετές χώρες και πόλεις έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία. 
Στον Καναδά, με πρωτοβουλία του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, 12 πόλεις μέχρι στιγμής προέβησαν στην αναγνώριση, μεταξύ των οποίων οι μεγαλουπόλεις Τορόντο, Οττάβα, Βανκούβερ, Μόντρεαλ και πρόσφατα η πόλη του Λαβάλ.
Παράλληλα συνεχίζονται οι προσπάθειες προς την Καναδική Γερουσία μέσω των ελληνικής καταγωγής Γερουσιαστών Λεωνίδα Χουσάκο και Παναγιώτας Merchant.
Ο Σύλλογος Ποντίων Μόντρεαλ “Ο Εύξεινος Πόντος”, όπως κάθε χρόνο, θα τιμήσει την επέτειο της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο με ειδική εκδήλωση που διοργανώνει αυτό το Σάββατο για τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, θύματα της Τουρκικής θηριωδίας.
Η παρουσία όλων μας είναι επιβεβλημένη…

Εσείς τι λέτε;

Με δύο μαμάδες…
Σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες, θ’ ασχοληθώ μ’ ένα θέμα το οποίο τελευταία προκαλεί έντονες αντιδράσεις από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Την αναδοχή ή υιοθέτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Επίκαιρο μάλιστα, αφού μόλις πρόσφατα η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων υπερψήφισε το επίμαχο άρθρο 8 του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που δίνει το δικαίωμα αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
Και θα σταθώ στις ομοφυλόφιλες συντρόφισσες που αποφασίζουν να “φέρουν στον κόσμο” παιδιά. Ανέτρεξα λοιπόν σε κάποια έγκυρα επιστημονικά άρθρα ώστε να σας δώσω το αποτέλεσμα  των σχετικών ερευνών.
Ο Οργανισμός US National Lingitudinal Lesbian Family Study σχεδίασε μελέτη με σκοπό να καταγράφει την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς παιδιών από οικογένειες λεσβιών. Η μελέτη περιλαμβάνει και τις δύο κατηγορίες, δηλαδή την ανάπτυξη των παιδιών που συνελήφθησαν με σπέρμα δωρητή και των υιοθετημένων παιδιών.
Τα παιδιά τα οποία συνειδητοποίησαν ότι έχουν συλληφθεί με σπέρμα δότη μπερδεύτηκαν σε θέματα ταυτότητας, αξίας και αγάπης και προσπάθησαν να βρουν τον βιολογικό τους πατέρα. Τα υιοθετημένα παιδιά, που μεγάλωσαν σε ομοφυλοφιλικές οικογένειες, ένοιωθαν λιγότερο άνετα ακόμη και να εκφράσουν αυτή τους την επιθυμία.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι κόρες των λεσβιών μητέρων έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα από τον γενικό πληθυσμό να έχουν σεξουαλική επαφή με συντρόφους του ιδίου φύλου. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η μετάδοση της σεξουαλικής ταυτότητας είναι δυνατή από μητέρα σε κόρη. Συνεπώς, το παιδί που μεγαλώνει με δύο λεσβίες μητέρες έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνει κι’ αυτό ομοφυλόφιλο.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη έγινε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Cambridge στη Μεγάλη Βρετανία, στην οποία αξιολογήθηκε η ψυχολογική κατάσταση των παιδιών που συμμετείχαν. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα παιδιά από οικογένειες ομοφυλόφιλων υφίστανται διακρίσεις ομοφοβικής αιτίας. Αυτή η διαδικασία στίγματος μάλιστα θα μπορούσε να σπρώξει τους εφήβους σε συχνότερη περιστασιακή χρήση ναρκωτικών ουσιών. Εξ άλλου, το 41% των εφήβων αυτών ανέφεραν ότι είχαν γίνει θύματα στιγματισμού με αποτέλεσμα να εμφανίζουν περισσότερες προβληματικές συμπεριφορές.
Το μεγάλο θέμα που εγείρεται εδώ είναι ότι ενώ για τους ενήλικες υπάρχουν ξεκάθαρα πλαίσια ελεύθερων επιλογών, δεν συμβαίνει το ίδιο και για τα παιδιά τα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επιλέξουν τους γονείς τους.
Τα ίδια τα παιδιά, παρόλο που μπορεί να έχουν από νωρίς εξοικειωθεί με την ιδέα των “δύο μαμάδων”, αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες όταν αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται και κυρίως στο σχολείο όπου εκεί έρχονται αντιμέτωπα με τη διαφορετικότητα της δικής τους οικογένειας σε σχέση με τις οικογένειες της μεγάλης πλειοψηφίας των συνομηλίκων τους.
Οι εποχές μπορεί να έχουν αλλάξει, όμως οι οικογενειακοί θεσμοί της παραδοσιακής οικογένειας, θα πρέπει νομίζω να παραμείνουν αναλλοίωτοι, εάν θέλουμε να συμπορευτούμε με τη φύση και ακόμη να εξασφαλίσουμε την συνέχιση του ανθρώπινου είδους. Οι άνθρωποι, όπως άλλωστε και όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου, είναι ταγμένα να ζουν και να κινούνται σ’ ένα φυσιολογικό περιβάλλον.
Η επιθυμία της “μητρότητας” των λεσβιών ζευγαριών, θα μπορούσε κάλλιστα να καλυφθεί με την υιοθεσία φιλικών κατοικίδιων ζώων.
Με το θέμα των “δύο μπαμπάδων” θ’ ασχοληθώ προσεχώς.
Με την ευκαιρία της αυριανής Γιορτής της Μητέρας θα ήθελα να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στις βιολογικές και δη φυσιολογικές μητέρες όλου του κόσμου

Εσείς τι λέτε;

Εθισμός στο Facebook
Μια υπαρκτή απειλή…
Το Facebook, έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα την οικονομική του αναφορά για το πρώτο τρίμηνο του 2018 και διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις των αναλυτών παρουσίασε καθαρά κέρδη 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και αυτό την ώρα που ο κυρίαρχος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συγκλονίζεται από το σκάνδαλο με τη διαρροή προσωπικών δεδομένων των χρηστών του.
Σύμφωνα με την σχετική αναφορά, παρατηρήθηκε αύξηση κατά 63% σε σχέση με πέρυσι και ο κύκλος εργασιών του έφτασε τα 12 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή αύξηση 49%.
Μόνο τα έσοδα από τις διαφημίσεις, που αποτελούν σχεδόν το σύνολο των εσόδων της εταιρείας, αυξήθηκαν κατά 50% στα 11,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα, αυξήθηκε και ο αριθμός των ενεργών χρηστών ανά μήνα κατά 13% στα 2,2 δισεκατομμύρια...
“Παρά τις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, η κοινότητά μας και οι δραστηριότητές μας παραμένουν ισχυρές το 2018. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας με πιο ευρύ τρόπο και επενδύουμε για να διασφαλίσουμε ότι οι υπηρεσίες μας χρησιμοποιούνται σωστά”, ανέφερε ο ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg.
Και εδώ γεννάται η μεγάλη απορία. Πως γίνεται ένα σκάνδαλο παγκοσμίων διαστάσεων να αφήνει αδιάφορους τους χρήστες, τη στιγμή μάλιστα που παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα και κατ επέκταση η ιδιωτική τους ζωή; 
Η εξήγηση ίσως βρίσκεται σε έρευνα που διεξήγαγε Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, η οποία απέδειξε ότι η συνεχής χρήση του Facebook προκαλεί εθισμό αλλά και στερητικά συμπτώματα που παραπέμπουν σε αυτά της κοκαΐνης...
Το facebook, εν τω μεταξύ, δίκαια μπορεί να υπερηφανεύεται πως από τα 7,6 δισεκατομμύρια ανθρώπων του πλανήτη μας, το 1 δις το επισκέπτεται καθημερινά. Συνεπώς, για τους περισσότερους ανθρώπους είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους. 
Η εφαρμογή facebook είναι ένα εργαλείο που σου δίνει το αποτέλεσμα της χρήσης που θα του κάνεις και βέβαια, εάν χρησιμοποιηθεί σωστά, έχει πολλές βοηθητικές λειτουργίες.
Μέσω του facebook μπορείς να βρεις ξεχασμένους συγγενείς και φίλους, να κάνεις νέες γνωριμίες, να προωθήσεις τις υπηρεσίες και τα προϊόντα σου, να ενημερώνεσαι  σχετικά με πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις και ως μέσον διασκέδασης και ψυχαγωγίας να ανταλλάσεις απόψεις και φωτογραφίες, ενώ μέσω των παιχνιδιών που διαθέτει να περνάς ευχάριστα και δημιουργικά το χρόνο σου.
Από την άλλη, το facebook κρύβει αρκετές παγίδες και κινδύνους. Ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι πως οι χρήστες αφιερώνουν ατέλειωτες ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή τους και έτσι δεν αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους. Εξαιτίας αυτού έχει χαθεί η άμεση επαφή των ατόμων μεταξύ τους.
Κύριο αρνητικό είναι πως κάθε χρήστης φίλος - αλλά και το ίδιο το facebook - έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στις φωτογραφίες των άλλων και έχουν σημειωθεί πολλές περιπτώσεις που φωτογραφίες χρησιμοποιούνται ως υλικό πορνογραφίας ή εκφοβισμού.
Άλλο αρνητικό στοιχείο είναι πως αυξάνεται η περιέργεια των ανθρώπων να μάθουν οποιαδήποτε λεπτομέρεια σχετική με την προσωπική ζωή των άλλων χρηστών. Πολλοί βυθίζονται στον ψεύτικο κόσμο του facebook, κάτι που τους καθησυχάζει και τους δίνει την πεποίθηση πως το ίδιο συμβαίνει και στην πραγματική ζωή.
Ακόμη, σερφάροντας με τις ώρες, ιδιαίτερα την ώρα μαθήματος ή εργασίας, έχει διαπιστωθεί πως υπάρχει μειωμένη απόδοση και αποτελεσματικότητα.
Γεγονός αναμφισβήτητο πάντως είναι ότι το facebook μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο βίος του “φατσοβιβλίου” προβλέπεται μακρύς και τραχύς, με δύσβατη την οδό προς την απεξάρτηση