Εσείς τι λέτε;

Αληθινά Χριστούγεννα…
Η γιορτή των Χριστουγέννων, έστω και για λίγες μέρες, μας δίνει μια νότα χαράς στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Μιας χαράς που όμως δεν έχει καμία σχέση με τη χαρά εκείνη που παίρναμε, εμείς οι μεγαλύτεροι, όταν ήμασταν παιδιά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο κάθε ένας από μας βιώνει τις Άγιες αυτές ημέρες με τον δικό του τρόπο, έχοντας στο μυαλό και την ψυχή του βιώματα, σκέψεις και αναμνήσεις.
Έφτασαν λοιπόν τα Χριστούγεννα. Η γέννηση του Χριστού. Η γέννηση της ελπίδας, της χαράς και της αισιοδοξίας, για κάθε Χριστιανό, για κάθε άνθρωπο.
Μια βόλτα στα εμπορικά κέντρα και στους πολυσύχναστους δρόμους που είναι στολισμένοι με στολίδια, αλλά που κατά βάθος δείχνουν κάτι το ψεύτικο και το απρόσωπο, μας κάνει να αντιληφθούμε ότι όσο περνάνε τα χρόνια τα Χριστούγεννα του σήμερα δεν είναι τα Χριστούγεννα που κάποτε βιώναμε...
Το θρησκευτικό, το μεταφυσικό στοιχείο των Χριστουγέννων δείχνει να μειώνεται ολοένα και περισσότερο. Παντού κυριαρχεί μια στημένη υλιστική γιορτή μακριά από το αληθινό πνεύμα και νόημα της γέννησης του Θεανθρώπου.
Λείπει το στοιχείο της πίστης, λείπει η ζεστασιά που θα έπρεπε οι ημέρες αυτές να φέρουν στις ψυχές των ανθρώπων. Και βέβαια οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, οι δυνάμεις που ισοπεδώνουν τους πολιτισμούς, τις αξίες και συνειδήσεις, μεθοδικά ετοιμάζουν το επόμενο βήμα τους.
Σταδιακά έχει αρχίσει μία συζήτηση για το αν θα πρέπει να υπάρχουν έντονα τα στοιχεία μιας καθαρά Χριστιανικής γιορτής, δεδομένου του ότι μπορεί να δημιουργηθεί ζήτημα σε ανθρώπους με άλλες πολιτισμικές ή θρησκευτικές απόψεις.
Φαινόμενο εντονότατο στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Μη τρέφουμε αυταπάτες. Ένα από τα επόμενα βήματα θα είναι, ανάμεσα σε άλλα άσχημα για τους πιστούς που θα έρθουν και η σταδιακή κατάργηση της γιορτής των Χριστουγέννων.
Ίσως φαντάζει σενάριο τραβηγμένο, ίσως επιστημονικής φαντασίας, αλλά δυστυχώς προς τα εκεί πάνε τα πράγματα. Στις πέντε ηπείρους, ο Santa Claus με τα δώρα του έχουν προ πολλού κυριαρχήσει... τα κάλαντα υμνούν χιονάνθρωπους και κοκκινομύτικα ελάφια… και τα Ευτυχισμένα Χριστούγεννα έγιναν «Χαρούμενες διακοπές!»
Εμείς, οι Έλληνες του Καναδά, ας γιορτάσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου με θρησκευτική κατάνυξη. Ας γιορτάσουμε, όπως το συνηθίζουμε, τα Χριστούγεννα των παραδόσεων, των θρύλων και των δοξασιών. Τα δικά μας όμορφα λευκά Χριστούγεννα που σηματοδοτούν το ξεκίνημα της νέας ζωής.
Τα Χριστούγεννα για τον νέο Άνθρωπο που θα έρθει…

Εσείς τι λέτε;

Τούρκοι «αγοράζουν» την Ελλάδα…

Ήρθε, είδε, απήλθε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Και μπορεί η επίσκεψή του Τούρκου προέδρου να απέβη άκαρπη και αναποτελεσματική, όμως το επενδυτικό ενδιαφέρον του λαού του για την πατρίδα μας παραμένει εντονότατο.   
Όλο και περισσότεροι Τούρκοι τα τελευταία χρόνια ενδιαφέρονται για ελληνικά ακίνητα.
Οι λόγοι ποικίλουν. Είτε οφείλονται στην πολιτική αστάθεια στην Τουρκία είτε στις ανησυχίες για την σταθερότητα της τουρκικής λίρας, είτε απλά στο γεγονός ότι η Ελλάδα αρέσει πολύ στους γείτονές μας.
Έλληνες κτηματομεσίτες εκτιμούν ότι οι Τούρκοι είναι καλοί πελάτες. Προτεραιότητα γι αυτούς είναι η ίδια η επένδυση επειδή πιστεύουν ότι στην Ελλάδα τα χρήματά τους είναι ασφαλή. Το ζητούμενο γι αυτούς είναι τα κεφάλαιά τους να πιάσουν τόπο.
Οι εύποροι Τούρκοι δεν επενδύουν μόνο σε κοντινά προς την χώρα τους νησιά, όπως η Ρόδος π.χ. Έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στη Μύκονο και στην ανατολική Αττική.
Σύμφωνα με μεσιτικά γραφεία στην Αθήνα, υπάρχουν πολλοί Τούρκοι επαγγελματίες, γιατροί, δικηγόροι καθώς και επιχειρηματίες που αγοράζουν ακίνητα σε προάστια της Αττικής.
Ενδιαφερόμενοι από τα Μικρασιατικά κυρίως παράλια επενδύουν στη χώρα μας επειδή φοβούνται να συνεχίσουν τις επενδύσεις στην Τουρκία. Συχνά αναζητούν μικρά ξενοδοχεία και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η Ρόδος πάντως έχει και άλλα πλεονεκτήματα για τους Τούρκους επενδυτές εκτός από τη γεωγραφική της θέση. Όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα διαθέτει κτηματολόγιο. Ακόμα και η έγκριση του ελληνικού Υπουργείου Άμυνας που απαιτείται για ορισμένες αγοραπωλησίες δεν αποτελεί πρόβλημα. Επειδή η Ρόδος βρίσκεται κοντά στα Τουρκικά παράλια χρειάζεται ειδική άδεια από το Υπουργείο Άμυνας που υπολογίζεται περίπου σε δύο μήνες. Η διαδικασία ωστόσο είναι τυπική. Μέχρι στιγμής οι επενδυτές δεν είχαν αρνητική απάντηση που σημαίνει ότι οι Τούρκοι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επενδύσουν χωρίς κανένα πρόβλημα.
Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου Βόρειας Ελλάδας, εκατοντάδες σπίτια Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη «πέρασαν» σε χέρια Τούρκων.
Όμως το ποιο σημαντικό στοιχείο είναι πως υπάρχουν πολλές επενδύσεις των Τούρκων που τις πραγματοποιούν μέσω των εταιριών τους που βρίσκονται σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατά κάποιες πληροφορίες, όχι πάντως επιβεβαιωμένες, οι επενδύσεις αυτές ξεπερνούν το ένα δις ευρώ.      
Βάσει του Ελληνικού Δικαίου, κάθε ξένος που αγοράζει ακίνητο διακοσίων πενήντα εκατομμυρίων ευρώ και πάνω αποκτά άδεια παραμονής.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πήγε στην Ελλάδα, προκάλεσε παγωμένα χαμόγελα και τα εθνικά θέματα βρέθηκαν ψηλά στην ατζέντα. Αυτό που πέρασε στα… ψιλά είναι οι επενδύσεις.
Ωστόσο οι Τούρκοι κάνουν χρυσές δουλειές στην Yunanistan.
Μεγάλες επενδύσεις ή μικρότερες, φανερές ή μυστικές βρίσκονται σε εξέλιξη…

Εσείς τι λέτε;

Το τεράστιο κόστος της μετανάστευσης…

Επανέρχομαι στο σοβαρό θέμα της μαζικής μετανάστευσης νεοελλήνων σε χώρες του εξωτερικού. Θέμα που αναπτύξαμε πρόσφατα μέσω ραδιοφώνου με τον δημοσιογράφο-συνεργάτη  Αντώνη Μπότσικα.
Τα στοιχεία σοκάρουν. Κατά πληροφορίες, υπολογίζεται ότι μισό εκατομμύριο Έλληνες με υψηλά προσόντα εκπαίδευσης και εξειδίκευσης μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Σύμφωνα με επίσημες έρευνες, τα ελληνόπουλα που εγκατέλειψαν την χώρα στην πλειοψηφία τους είναι κάτοχοι πολλαπλών πτυχίων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών.
Η μακροχρόνια υψηλή ανεργία που επιμένει να μαστίζει την Ελλάδα αλλά και η έλλειψη πόρων αναγκάζει μια σημαντική μερίδα Ελλήνων επιστημόνων να κυνηγήσει τα όνειρα της και μια καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση σε άλλες χώρες, κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εμείς εδώ γνωρίζουμε καλύτερα ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Σε μεγάλο ποσοστό πάντως, οι σημερινοί Έλληνες μετανάστες βρίσκουν σχετικά εύκολα δουλειά στο αντικείμενο σπουδών τους ενώ ένα μικρότερο ποσοστό ασχολείται επαγγελματικά ακόμη και σε δουλειές κατώτερες του μορφωτικού του επιπέδου.
Βέβαια, πέρα από την τεράστια πληγή, η μετανάστευση αποτελεί ένα μεγάλο εχθρό στην ίδια την ελληνική επικράτεια αλλά και στην οικονομία της χώρας. 
Από οικονομικής άποψης, η μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό στοιχίζει πανάκριβα στην ίδια την χώρα. Οι εισφορές μειώνονται ενώ παρατηρείται και έντονη ετήσια απώλεια φόρων.
Μαθαίνουμε πως ένα Ελληνόπουλο για να σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο της επαρχίας χρειάζεται περίπου 1000 ευρώ το μήνα, δηλαδή 12.000 το χρόνο, που σημαίνει ότι στα τέσσερα  χρόνια που θα πάρει το πτυχίο του θα χρειαστεί 48.000 ευρώ.   Επί μισό εκατομμύριο αποφοιτησάντων είναι 24δις που φεύγουν από την χώρα και δεν επιστρέφουν. Μυαλά μορφωμένα, καλλιεργημένα, με στόχο και όραμα.
Και δεν είναι μόνο αυτά τα χρήματα που χάνει η Ελλάδα. Πόσα ακόμα έχουν χαθεί για να κτισθούν τα πανεπιστημιακά κτίρια, οι εγκαταστάσεις αλλά και να πληρωθεί το πανεπιστημιακό προσωπικό, καθηγητές, βοηθοί καθηγητών, κλπ. Χρήματα που οι ελληνικές οικογένειες συνεισέφεραν στο κράτος και χρήματα που δεν πρόκειται να τους επιστραφούν, αφού το υψηλό ποσοστό ανεργίας, η έλλειψη θέσεων, υποχρεώνει τα ελληνόπουλα να μεταναστεύουν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι το Ελληνόπουλο από την πρώτη μέρα που θα πατήσει το πόδι του στο ελληνικό πανεπιστήμιο έχει ήδη επιλέξει και την χώρα στο εξωτερικό που θα εξασκήσει την ειδικότητα των σπουδών του.
Μόλις πριν μερικές δεκαετίες η Ελλάδα έστελνε στο εξωτερικό μόνο εργατικό δυναμικό, με στόχο και όραμα την συγκέντρωση χρημάτων και την γρήγορη επιστροφή στην πατρίδα. Χρήματα που αποτελούσαν σημαντικό αρωγό για τη δημιουργία επιχειρήσεων και νέων θέσεων εργασίας στον ίδιο τον ελλαδικό χώρο.
Αλλά ακόμα και εκείνοι που παρέμεναν στο εξωτερικό, όπως εμείς φέρ’ ειπείν, δεν ήταν λίγα τα χρήματα που έστελναν στις οικογένειές τους. Αντιθέτως σήμερα το παιδί φεύγει στο εξωτερικό και σιγά- σιγά μεταναστεύει ολόκληρη οικογένεια, εγκαταλείποντας και τεράστια ακίνητη περιουσία…
Σύμφωνα με υπολογισμούς εξειδικευμένων γραφείων ευρέσεως εργασίας, μέχρι το τέλος του 2017 το ποσοστό των Ελλήνων που θα έχει εγκαταλείψει τη χώρα, θα αγγίξει το 1.000.000. Και βέβαια όσοι παραμείνουν εκεί θα πληρώνουν τα “σπασμένα” μιας αλλοιωμένης πολιτικά και οικονομικά κοινωνίας. Η μερίδα εκείνη του λαού που εξακολουθεί πεισματικά να πιστεύει στο όραμα ενός καλύτερου αύριο στην ίδια του την χώρα...