Total Pageviews

Tuesday, November 28, 2017

Εσείς τι λέτε;


Εύγε “ΦΙΛΙΑ”…
Ο Οργανισμός Τρίτης Ηλικίας “ΦΙΛΙΑ” γιόρτασε ξανά και φέτος πανηγυρικά της “Ημέρα” του με πλούσιο γεύμα και με ένα εξαιρετικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα, στην κατάμεστη αίθουσα του κέντρου δεξιώσεων Chateau Royal.  
Η “Ημέρα” της Φιλίας γιορτάζεται σχεδόν ταυτόχρονα με την Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία.
Η Ημέρα αυτή υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990 για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ζουν σε όλο τον πλανήτη πάνω από 600 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας άνω των 60 ετών. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2025 ο αριθμός αυτός θα έχει φτάσει το 1,2 δισεκατομμύρια, ενώ το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια.
Ο πληθυσμός του Καναδά δεν αποτελεί εξαίρεση. Γερνά όλο και περισσότερο ενώ παράλληλα αποκτά μεγαλύτερη πολιτισμική πολυμορφία σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το 2016 η Απογραφική Υπηρεσία της χώρας.
Και για πρώτη φορά οι ηλικιωμένοι ξεπέρασαν σε αριθμό τους νέους. Η μέση ηλικία των Καναδών αυξήθηκε σε πανεθνικό επίπεδο κυρίως λόγω της γήρανσης της γενιάς των baby boomers.
Στην Ελλάδα, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία αναφέρει ότι ο πληθυσμός ηλικίας άνω των 60 ετών ξεπερνούσε το 2011 τα δυόμιση εκατομμύρια, με τις γυναίκες να είναι περισσότερες από τους άνδρες.
Γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι της Τρίτης Ηλικίας αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Παρά το ότι συνηθίζουμε να αναφερόμαστε σε αυτούς με τον όρο: “οι απόμαχοι της ζωής”, οι ηλικιωμένοι σήμερα συμβάλλουν αποφασιστικά στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, αφού στην εποχή μας παίζουν έναν ολοένα σημαντικότερο ρόλο, μέσω του εθελοντικού έργου τους, της μετάδοσης των εμπειριών και των γνώσεών τους, της βοήθειας που δίνουν στα παιδιά τους αναλαμβάνοντας να φροντίζουν τα εγγόνια τους, αλλά και της αυξανόμενης συμμετοχής τους στην αγορά εργασίας.
Η Κοινωνία μας έχει βαθύτατη υποχρέωση απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, όχι μόνο για τη συνεχιζόμενη προσφορά τους, αλλά και για λόγους ευαισθησίας απέναντι σε μια ομάδα πολιτών που καθίστανται όλο και πιο αδύναμοι.
Γεγονός είναι ότι οι πρωτοβάθμιοι οργανισμοί μας, των πνευματικών κυρίως ενασχολήσεων, δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία στo καυτό αυτό κοινωνικό  θέμα και ουδέποτε φρόντισαν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες  υποδομές για τη δημιουργία ανάλογων ιδρυμάτων (οίκων ευγηρίας, νοσοκομείων, κ.α.) για την ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωσή των ηλικιωμένων μας.
Εξαίρεση αποτελεί ο Οργανισμός Τρίτης Ηλικίας “Η ΦΙΛΙΑ”, με ιδρύτρια-διευθύντρια την ακούραστη εθελόντρια  κ. Ιωάννα Τσουμπλέκα, που από το 1984 βρίσκεται στο πλευρό της Τρίτης Ηλικίας, οργανώνοντας κάθε χρόνο ένα πλήθος δραστηριοτήτων, (όπως την “Ημέρα” της ΦΙΛΙΑΣ, κ.α.) η πλειονότητα των οποίων έχει φιλανθρωπικό πρόσημο.
Θλιβερό γεγονός είναι ότι σήμερα, πολλά άτομα της Τρίτης Ηλικίας, βιώνουν τη χειρότερη  εποχή τους. Η  σύνταξή τους δεν τους καλύπτει το μήνα. Δεν υπάρχουν δομές φιλοξενίας για μοναχικούς ηλικιωμένους ή είναι ελάχιστες.
Οι ηλικιωμένοι, οι συνταξιούχοι μας, χρειάζονται πάνω από όλα σεβασμό. Σεβασμό στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά τους για να μπορούν χωρίς άγχος να γιορτάζουν αυτήν την “Ημέρα” που τους είναι αφιερωμένη. Για να μπορούν με ελπίδα να βλέπουν την επόμενη μέρα. Για να μην νοιώθουν ότι είναι βάρος στα παιδιά τους.
Για να μπορούν να ζουν…

Tuesday, November 21, 2017

Εσείς τι λέτε;


Ελληνικής γραφειοκρατίας το ανάγνωσμα…
Ένα από τα πλέον διαχρονικά άλυτα προβλήματα στην Ελλάδα είναι αυτό της γραφειοκρατίας, το οποίο παραμένει πεισματικά στη ζωή όλων των ελλήνων και με κανέναν τρόπο δεν λέει να λυθεί. Πρόβλημα που λίγο-πολύ το αντιμετωπίζουμε και μείς όποτε χρειαστεί να διεκπεραιώσουμε υποθέσεις μας σε ελληνικές Δημόσιες υπηρεσίες.
Το λίαν ενοχλητικό αυτό πρόβλημα, που πάντως έχει πάρει κωμικές διαστάσεις, αποτέλεσε πρόσφατα θέμα συζήτησης στον ραδιοσταθμό CFMB με τον συνεργάτη-δημοσιογράφο Αντώνη Μπότσικα.
Βέβαια, το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Όσες κυβερνήσεις κι αν άλλαξαν, απέτυχαν πανηγυρικά να επιλυθούν του θέματος, κάνοντας εμφανή τα ζητήματα δυσλειτουργίας που αφορούν την δομή και την οργάνωση του ελληνικού κράτους.
Τι κι αν οι Δημόσιες υπηρεσίες έχουν όλες εκσυγχρονιστεί και εξοπλιστεί με ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Τι κι αν τα στοιχεία μας υπάρχουν καταχωρημένα στο κεντρικό ηλεκτρονικό αρχείο, εμείς υποχρεούμαστε να προσκομίσουμε πολλάκις τα   απαραίτητα (και συχνά περιττά) έγγραφα, ακόμη και όταν μια συναλλαγή ολοκληρωθεί.        
Από ότι φαίνεται, οι υπολογιστές στο Δημόσιο εκτίθενται ως διακοσμητικά στοιχεία… 
Το περασμένο καλοκαίρι χρειάστηκε να μεταβώ στην τοπική εφορία και παρόλο που ήμουν εξοπλισμένος με όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά η υπόθεσή μου τελικά “κόλλησε” στο όνομα!  
Μου πήρε κάμποσες ημέρες να αποδείξω ότι το Μιχαήλ που αναγράφεται στο πιστοποιητικό γεννήσεως με το Μιχάλης που υπάρχει στην ταυτότητα είναι ένα και το αυτό. Ύστερα από τρείς ημέρες απίστευτης ταλαιπωρίας και αφού το θέμα κάπως τακτοποιήθηκε, φτου κι’ από την αρχή. Ο πατέρας μου έτυχε κι’ εκείνος να έχει “δύο” ονόματα, Γεώργιος και Γιώργος!
Το γεγονός ότι χρειάστηκε να υπογράψω υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έκανα φορολογική δήλωση τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή ο υπάλληλος το έβλεπε στον υπολογιστή του, δεν το σχολιάζω. Το γεγονός όμως ότι ενώ είχα στα χέρια μου καμιά δεκαριά έγγραφα και εν τέλει δεν εξυπηρετήθηκα διότι μου ζητούσαν άλλα τόσα τα οποία είχα προσκομίσει παλαιότερα αυτό με ξεπερνάει.
Όπως με ξεπερνάει και η απάντηση της υπαλλήλου με την τσίχλα, όταν την ενημέρωσα ότι τα έγγραφα που απαιτούνται τα έχω καταθέσει μερικά χρόνια πριν. Αφού άνοιξε μια απαρχαιωμένη ντουλάπα με άπειρα βιβλία της υπηρεσίας, που αμφιβάλλω εάν μπορεί να βρει κανείς το οτιδήποτε εκεί μέσα, με ενημέρωσε πως αυτά δεν βρίσκονται με τίποτα, πρέπει να τα ξαναφέρω…
Όπως καταλαβαίνετε, αφού σπατάλησα  το μεγαλύτερο μέρος των πολύτιμων διακοπών μου στις Δημόσιες υπηρεσίες επέστρεφα στον Καναδά άπρακτος.
Το ραντεβού με την εφορία ανανεώθηκε για το ερχόμενο καλοκαίρι…
 Όπου και να πας, ένα και το αυτό. Το ελληνικό Δημόσιο μοιάζει ξεχασμένο σε μια άλλη εποχή και σίγουρα δεν συμβαδίζει με την σημερινή της ψηφιοποίησης. Σε πλήρη αντίθεση με τον Καναδά και άλλες ανεπτυγμένες χώρες που χρησιμοποιούν την τεχνολογία  για την απλοποίηση των διαδικασιών και την άμεση εξυπηρέτηση των πολιτών.
Η Ελλάδα για κάποιο λόγο παραμένει κολλημένη σε παρωχημένες πρακτικές και φαίνεται να αδυνατεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς εξέλιξης. 
Αυτά προς υπ’ όψιν σας…

Wednesday, November 15, 2017

Εσείς τι λέτε;


Black Friday
Ο ξενόφερτος θεσμός…

Έρχεται ολοταχώς η περιβόητη Black Friday.
Επιχειρήσεις και καταστήματα θα διαθέσουν και πάλι ελκυστικές - όπως διατυμπανίζουν - προσφορές στο πλαίσιο της “Μαύρης Παρασκευής”.
Το εγχείρημα που υιοθετήθηκε επιτυχώς σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες (η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση) θα πραγματοποιηθεί στις 24 Νοεμβρίου.
Ο όρος Black Friday, κατά το “έθιμο”, έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του1960 όταν τα λογιστικά φύλλα και οι αποδείξεις ήταν ακόμη χειρόγραφα και τα καταστήματα είχαν δύο χρώματα μελανιού για να καταγράφουν τα στοιχεία. Με κόκκινο γράφονταν οι ημέρες με αρνητικό ισολογισμό πωλήσεων και με μαύρο οι ημέρες με θετικό απολογισμό.
Η “Μαύρη Παρασκευή”, τελευταία Παρασκευή του Νοεμβρίου όπως έχει καθιερωθεί, είναι ένας καθαρά γιάνκηκος θεσμός, ο οποίος κηρύσσει την έναρξη των Χριστουγεννιάτικων αγορών και προκαλεί υστερία στους καταναλωτές, κυρίως χαμηλής αγοραστικής δύναμης, με τις πολυδιαφημισμένες “μαύρες” προσφορές.
Στην ουσία, στοιβάζει αξημέρωτα έξω από τα καταστήματα πλήθος κόσμου, που στο τέλος ποδοπατούνται μεταξύ τους για να αγοράσουν το περίσσευμα μάλλον των εμπορευμάτων, ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται να είναι ακόμα μια φορά τα εξιλαστήρια θύματα της εργασιακής δουλείας.
Όλα αυτά βέβαια στο βωμό του κέρδους και του ανταγωνισμού των μεγάλων εμπόρων, οι οποίοι θέλουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο τζίρο.
Βέβαια, για να πούμε και του στραβού (της στραβής) το δίκιο, στις ΗΠΑ όταν μιλάμε για προσφορές, δεν εννοούμε αυτές που έχουμε συνηθίσει εδώ της τάξεως των 30 με 50%. Εννοούμε τιμές κάτω του κόστους αγοράς, στους ελάχιστους πάντως πελάτες που θα προλάβουν …
Δεν λείπουν, εν τω μεταξύ, και τα γεγονότα βίας όπως ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα ακόμη και πυροβολισμοί, με θύματα άτυχους πελάτες που “ευνοήθηκαν” να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή...
Ο θεσμός τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κάθε χρονιά συμμετέχουν όλο και περισσότεροι λιανέμποροι. Στον Καναδά η ”Μαύρη Παρασκευή” έκανε την εμφάνισή της το 2011 και θωρείται επινόηση των εμπορικών συλλόγων στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους Καναδούς καταναλωτές να ταξιδεύουν για ψώνια στις γειτονικές ΗΠΑ. Μία καλή ευκαιρία για τους τοπικούς εμπόρους να ξεφορτωθούν το παλιό κυρίως εμπόρευμα πριν τις γιορτές.
Το online shopping, έχει κι’ αυτό διευκολύνει κατά πολύ την αύξηση των πωλήσεων καταναλωτικών αγαθών.
Πιστεύω πως κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην εξοικονόμηση χρημάτων των καταναλωτών, ειδικά σε δύσκολους καιρούς, είναι πάντοτε καλοδεχούμενη.
Τα αίτια όμως του συγκεκριμένου θεσμού είναι βαθύτερα και πέρα από τις όποιες υπερπροσφορές έχουν να κάνει κυρίως με το φρούτο της ξενομανίας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται διεθνώς το εντονότατο φαινόμενο υιοθέτησης όλων των δυτικών εμπορικών εθίμων.
Ημέρες όπως του Αγίου Βαλεντίνου, των Ευχαριστιών, του Σάντα Κλος, της Μητέρας,  του Πατέρα, της Λευκής Νύχτας, για να αναφέρω τις πιο γνωστές, μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, προς τέρψιν του ταλαίπωρου λαού, με οδυνηρό αποτέλεσμα το άδειασμα του ισχνού… πορτοφολιού!

Tuesday, November 7, 2017

Εσείς τι λέτε;



Remembrance Day - Ημέρα ιδιαίτερης σημασίας…
11η Νοεμβρίου - Ημέρα Ανάμνησης. Μια ημέρα που όμως στις περισσότερες χώρες δεν έχει επισημανθεί ιδιαίτερα η αξιομνημόνευτη θέση της. Σίγουρα, ωστόσο, αφορά κάθε άνθρωπο και κάθε λαό.
Τι είναι όμως η Ημέρα Ανάμνησης ή Ανακωχής ή των Παλαιμάχων, όπως αλλιώς ονομάζεται και γιατί φοράμε κόκκινες παπαρούνες; Ουσιαστικά είναι η Ημέρα λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος διένυσε τέσσερα χρόνια ακατάπαυστης αιματοχυσίας.
Στις δυτικές χώρες γιορτάζεται στις11 Νοεμβρίου ενώ σε ορισμένες από αυτές αποτελεί επίσημη αργία. Στην συγκεκριμένη επέτειο έχουν δοθεί ποικίλες ονομασίες από πολλές χώρες της Κοινοπολιτείας ανά τον κόσμο. Στη Μεγάλη Βρετανία, συναντάται με το όνομα “Remembrance Day”. Εδώ στον Καναδά, καλείται ως “Jour du Souvenir” και στην Πολωνία ως “Ημέρα Πολωνικής Ανεξαρτησίας”. Στην Αμερική είναι ευρέως γνωστή με το όνομα “Veterans Day”.
Για την ιστορία, την ενδέκατη ώρα, της ενδέκατης μέρας, του ενδέκατου μήνα” (11:00 π.μ.,11 Νοεμβρίου 1918) σηματοδοτείται η υπογραφή της συνθήκης ανακωχής μεταξύ των συμμάχων με τη Γερμανία της Κομπιέν και παράλληλα λήγει επίσημα ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος γνωστός και ως ο “Μεγάλος Πόλεμος” .
Οι “Μεγάλες Δυνάμεις”, οι χαμένοι του πολέμου, έχασαν πάνω από 3.500.000 στρατιώτες στο πεδίο της μάχης. Οι “Συμμαχικές Δυνάμεις”, οι νικητές του πολέμου, έχασαν περισσότερους από 5.100.000 άνδρες. Πάνω από 5.000.000 πολίτες επίσης εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, υπό κατοχή, βομβαρδισμούς, πείνα και ασθένειες. Μέσα σε 6 εβδομάδες από την έναρξη του πολέμου σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να πολεμήσουν για το Θεό, τη χώρα και την ελευθερία του κόσμου. 
Σημαντικές θεωρούνται και οι απώλειες Ελλήνων στρατιωτών και συμμαχικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα, 5.000 Έλληνες στρατιώτες θυσιάστηκαν μαχόμενοι καθώς και 132.000 πολίτες, ήτοι ποσοστό 21.7%. Οι ανθρώπινες απώλειες κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα υπολογίζονται στους 750.000, ήτοι ποσοστό 10% του συνολικού πληθυσμού.
Κάθε χρόνο την ίδια μέρα, οι ανώτατοι εκπρόσωποι των αρχών κάθε χώρας κάνουν κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Η υιοθέτηση της παπαρούνας αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου, ως απόδοση για τα θύματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι πρόσφατη. Τον Νοέμβριο του  1918 ένα ποίημα του Καναδού στρατιωτικού γιατρού Τζων Μακ Κρε που περιγράφει την πρώτη ένδειξη ζωής μετά τον θάνατο στα πεδία της Φλάνδρας (τις παπαρούνες που φυτρώνουν στους τάφους των στρατιωτών) ενέπνευσε την Μόινα Μίκαελ, που ασχολιόταν με φιλανθρωπικά έργα, να φορέσει και να μοιράσει παπαρούνες προς τιμήν των νεκρών στρατιωτών. Εκτοτε, το έμβλημα της παπαρούνας είναι άμεσα  συνδεδεμένο με την Ημέρα των Βετεράνων.
Η σημερινή Ημέρα Ανάμνησης έχει για μένα ιδιαίτερη σημασία. Πριν από 100 χρόνια
Γερμανικό υποβρύχιο τύπου UB-47 απροειδοποίητα τορπίλισε και βύθισε το Βρετανικό πολεμικό GEORGIAN. Ανάμεσα στους πέντε που αγνοήθηκε η τύχη τους ήταν και ο παππούς μου Μάρκος Τελλίδης, ο οποίος υπηρετούσε εθελοντικά στο συμμαχικό πολεμικό ναυτικό. Ήταν μόλις 29 ετών.
Το όνομά του συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πεσόντες ήρωες, τιμηθέντες από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο.

Thursday, November 2, 2017

Εσείς τι λέτε;



Ανδρείκελα εντός εδράνων…
Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών αδιαφορούν για τις δημοτικές εκλογές επειδή δεν τις θεωρούν και τόσο σημαντικές ή πιστεύουν πως δεν τους αφορούν. Νοοτροπία η οποία καλλιεργήθηκε όταν ακόμη οι αναπτυσσόμενες πόλεις θεωρούνταν ανίσχυρες και ασήμαντες.
Η παρουσία των πολιτών στις δημοτικές εκλογές πάντως είναι μεγίστης σημασίας.
Για ένα κύριο λόγο, οι δημοτικές κυβερνήσεις μεριμνούν για την διαχείριση, την ασφάλεια και την καθαριότητα των πόλεων, ρυθμίζουν τους φόρους ιδιοκτησίας ακινήτων και γενικά αποβλέπουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.
Οι δήμοι αποτελούν αυτοδιοικούμενα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και αποτελούν ακόμη τον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης. Ένας δήμος διοικείται από το δημοτικό συμβούλιο, την οικονομική επιτροπή, την επιτροπή ποιότητας ζωής και τον Δήμαρχο.
Ο Δήμαρχος και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι εκλέγονται από τους δημότες κάθε τέσσερα χρόνια.
Με δεδομένη λοιπόν την σοβαρότητα των καθηκόντων των εκλεγμένων, η αποχή από την εκλογική διαδικασία είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Οι δραστηριότητες των υπηρεσιών των δήμων θα πρέπει να επιτηρούνται και να ελέγχονται προσεκτικά από τους ίδιους τους κατοίκους. Προσωπικά πιστεύω πως μέσα από την συμβολή του καθενός είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα νέο είδος “πολιτικής” που θα καταφέρει να μας συγκινήσει, να μας εμπνεύσει και να μας κάνει από αντικείμενα διαχείρισης στα χέρια των δήμων ενεργούς πολίτες που αποφασίζουν για την πόλη τους, το μέλλον και την ίδια τη ζωή τους.
Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε το πρόγραμμα των διαφόρων κομμάτων, την πορεία, την προσφορά και τα προσόντα των υποψηφίων.
Το Κεμπέκ, με την αυξανόμενη εισροή μεταναστών και προσφύγων έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε μία “πολυεθνική” επαρχία με ορατότατη την παρουσία αλλοδαπών. Πολλά από τα ονόματα που δεσπόζουν στις προεκλογικές αφίσες δεν είναι πλέον γαλλοαγγλικής προέλευσης. Βεβαίως, η ενεργή συμμετοχή όλων των πολιτών - ανεξαρτήτου καταγωγής - στην πολιτική ζωή του τόπου είναι απολύτως φυσιολογική και εκφράζει στο ακέραιο τον σημερινό Καναδά.
Εν τω μεταξύ, οι λεγόμενοι αλλόφωνοι υποψήφιοι, όπως είναι ευνόητο, έχουν εξασφαλισμένο τον σταυρό προτίμησης των ομοεθνών τους, φαινόμενο εντονότατο  στις μεταναστευτικές ομάδες.
Εδώ όμως υπάρχει και η αρνητική πλευρά του φαινομένου. Μέσα στον ενθουσιασμό μας να τοποθετήσουμε “δικούς” μας ανθρώπους στα διάφορα πολιτικά αξιώματα - για πατριωτικούς, συγγενικούς, ή άλλους λόγους - παραβλέπουμε τα όποια ανεπαρκή προσόντα των επιλεγμένων υποψηφίων, με αποτέλεσμα να στέλνουμε συχνά στις Βουλές ανδρείκελα εντός εδράνων.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλάκις και σε όλες τις πολιτισμικές οθόνες.
Την Κυριακή καλούμαστε να εκλέξουμε τους δημοτικούς μας εκπροσώπους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Και θα πρέπει, πιστεύω, να ψηφίσουμε ικανούς ανθρώπους, ασχέτως καταγωγής, χρώματος και θρησκεύματος.
Τους πλέον κατάλληλους που θα ενδιαφερθούν ειλικρινά να προωθήσουν τα δίκαια αιτήματά μας, εξασφαλίζοντάς μας μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, δεν είναι υποχρεωτική. Ωστόσο είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα και ταυτόχρονα μία υποχρέωση.
Σαν επίλογο να αναφέρω πως η παροικία μας διαθέτει αρκετούς αξιόλογους και ικανούς υποψηφίους.
Γεγονός που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν…