Total Pageviews

Wednesday, October 26, 2016

Εσείς τι λέτε;


Τόπο στους νέους...

Εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες - υπολογίζεται περίπου 600 χιλιάδες - έφυγαν τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα. Φυσικά είναι πρόβλημα για την Ελλάδα, ένα μεγάλο κομμάτι των νέων μορφωμένων ανθρώπων που θα μπορούσαν να αλλάξουν την χώρα, την εγκαταλείπει χωρίς να υπάρχει κανένας σχεδιασμός και δημόσιος διάλογος για να σταματήσει η φυγή στο εξωτερικό. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως σε μια χώρα που οι κάτοικοί της την εγκαταλείπουν μαζικά, μισθοί, συντάξεις και δικαιώματα εξαφανίζονται, όσο περνά ο καιρός τα πράγματα φαίνεται πως θα γίνονται όλο και χειρότερα και σίγουρα ο τόπος δεν θα είναι ο ιδανικότερος για να ζει κανείς. Η μαζική φυγή αφήνει να φανεί ξεκάθαρα το σημερινό πρόσωπο της Ελλάδας. Αυτοί οι Έλληνες δεν είναι πια πρόβλημα για την Ελλάδα. Στην ουσία δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, γι’ αυτό έφυγαν. Και τα καταφέρνουν μια χαρά στο εξωτερικό. Εξ άλλου, ένα μεγάλο κομμάτι των επαναπατριζόμενων, που κάποια στιγμή αποφάσισαν να γυρίσουν στην γενέτειρα, επιστρέφουν στον Καναδά λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και της πολιτικής αστάθειας, αρχίζοντας από το μηδέν. Τους συναντάμε καθημερινά στον Εργατικό Σύλλογο, στην Κοινότητα και στις διάφορες Κοινωνικές Υπηρεσίες.
Ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός Ελληνίδων Κυριών, ο οποίος με την συνεργασία του ραδιοσταθμού CFMB πραγματοποιεί σε δύο εβδομάδες τον ετήσιο "Μαραθώνιο της Αγάπης", κάνει έκκληση για την άμεση βοήθεια αυτής της κατηγορίας των ανθρώπων που προσπαθούν να ορθοποδήσουν. Ας θυμηθούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε όταν πρωτοήρθαμε εδώ και ας τους δώσουμε ένα χέρι βοηθείας με κάποια οικονομική προσφορά ή με είδη πρώτης ανάγκης. Πολλοί, αναμφίβολα θα ανταποδώσουν μια μέρα την αγάπη και συμπαράστασή μας με την πολύτιμη συμμετοχή τους στα κοινά που είναι τόσο απαραίτητη στο στάδιο που φτάσαμε. Ας είμαστε ρεαλιστές. Ένα μεγάλο μέρος της παροικίας μας γέρασε, κουράστηκε, με αποτέλεσμα οι οργανισμοί μας να συρρικνώνονται, πολλά από τα παλιά μέλη να αποσύρονται ενώ άλλα φεύγουν για το μακρινό ταξίδι. Οι εναπομείναντες  εθελοντές, τρίτης κυρίως ηλικίας, παρ' όλη την καλή θέληση και αγαθή διάθεση, δεν δύνανται πλέον να αποδώσουν αποτελεσματικά και το βλέπουμε στις συχνά μη επιτυχημένες εκδηλώσεις και στις αναποτελεσματικές ερανικές προσπάθειες. Η σκυτάλη, δυστυχώς, δεν πέρασε στα παιδιά μας γιατί απλά δεν τους τη δώσαμε. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Χρειαζόμαστε συνεπώς νέο αίμα. Η λύση θα μπορούσε να βρίσκεται στους νεοφερμένους μετανάστες, όπως υπήρξαμε κάποτε και μείς στην φιλόξενη αυτή χώρα. Όσο για τους συνταξιούχους εθελοντές μας, που σαφώς περιμένουν καρτερικά την πολυπόθητη αναγνώριση, καιρός είναι να τους τιμήσουμε με μία ομαδική τελετή για τις μέχρι τώρα προσπάθειές τους και ας δώσουμε το τιμόνι σε νέους προσοντούχους ανθρώπους με γνώση, όραμα και σωστή οργάνωση. Το οφείλουμε στην συνέχιση του ιδιαίτερου πολιτισμού και των υψηλών αξιών μας ως Έλληνες εδώ στην ξένη. Και το οφείλουμε ακόμη στους πρωτοπόρους εκείνους μετανάστες που με κόπους, θυσίες και στερήσεις οικοδόμησαν την αξιοζήλευτη αυτή παροικία με διαυγές όραμα την διατήρηση, πρόοδο και ανάπτυξη της. Τόπο στους νέους, για να πάμε μπροστά...


Thursday, October 20, 2016

Εσείς τι λέτε;


ΟΧΙ στην κατάργηση του Σταυρού από την ελληνική σημαία...

Πλησιάζει η Επέτειος του ΟΧΙ και η γιορτή της Εθνικής μας σημαίας που τιμάται στις 27 Οκτωβρίου. Για την ιστορία, η σημαία υπό τη σημερινή της μορφή χρησιμοποιήθηκε από τον στόλο με αρχηγό τον Γιάννη Σταθά το 1807 λίγα χρόνια πριν την έναρξη της ελληνικής επανάστασης και περιέχει εννέα οριζόντιες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες και στο επάνω αριστερό μέρος τον λευκό  Σταυρό. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν στις συλλαβές της ιστορικής φράσης "Ελευθερία ή Θάνατος", ο δε Σταυρός συμβολίζει τον Σταυρό του χριστιανισμού και της ορθόδοξης πίστης.
Σήμερα, δύο και πλέον αιώνες αργότερα, η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την ρεφορμιστική Ευρώπη την αλλαγή της ελληνικής σημαίας ώστε να μην εμφανίζεται πλέον το θρησκευτικό σύμβολο του Σταυρού. Μια σύνθετη και εξαιρετικά ευαίσθητη διαπραγμάτευση η οποία αποσκοπεί στην "ανόρθωση" της εικόνας της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να συντονίσει τις ελληνικές προσπάθειες με τις υπόλοιπες χώρες που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία, οι οποίες δηλαδή έχουν το σύμβολο του Σταυρού στη σημαία τους, όπως η Φιλανδία, η Σουηδία, η Δανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Μάλτα, η Ελλάδα και άλλες. Στα πλαίσια των νέων αντιλήψεων που επικρατούν για τον λεγόμενο "διάλογο των πολιτισμών" και την θρησκευτική ουδετερότητα των κρατών, η Ε.Ε. ενθαρρύνει τις εν λόγω χώρες να ευθυγραμμιστούν με τις υπόλοιπες τροποποιώντας τις εθνικές τους σημαίες. Εν τω μεταξύ, έντονη αρχίζει να γίνεται η παρουσία σε εορταστικές; εκδηλώσεις της σημαίας μας χωρίς το Σταυρό με πολλούς δήμους της Ελλάδας να την αντικαθιστούν με πανάκια και σκέτες λουρίδες. Η  Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει αλλοδαπούς, πρόσφυγες και κυρίως Μουσουλμάνους. Πάνω από 100.000 έχουν εγκλωβιστεί και σύντομα αρκετοί από αυτούς θα αποκτήσουν όλα τα νόμιμα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών αφού θα ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Ποιές ομάδες άραγε θα εκπροσωπεί μία παραποιημένη και ασαφής σημαία σε μία πολυπολιτισμική Ελλάδα; Σίγουρα όχι την πλειοψηφική. Οι αλλαγές έρχονται με ταχύ ρυθμό και είναι πλέον ορατές. Τα επόμενα χρόνια ο πληθυσμός θα εμπλουτισθεί με νέες δυνάμεις που έχουν άλλη καταγωγή από τη δική μας και είναι γνωστές οι φανατικές θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις αυτών των πληθυσμών. Κλασικό παράδειγμα τα τζαμιά που με την απόλυτη και ανεξάντλητη ανοχή μας αναγείρονται σαν μανιτάρια σε ολόκληρη την επικράτεια. Αποδεικνύεται περίτρανα πως το τίμημα να ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή "οικογένεια" είναι βαρύτατο και το πληρώνουμε με απανωτά μνημόνια, χρεωκοπίες, φτώχεια και το χείριστο με την σταδιακή αλλά σταθερή απώλεια της εθνικής και θρησκευτικής μας ταυτότητας...

Thursday, October 13, 2016

Εσείς τι λέτε;


Φιλοζωία και βασανιστική αγάπη...

Θα θυμάστε ίσως τον αρκουδιάρη που γυρνούσε τις γειτονιές με μια αιχμάλωτη αρκούδα, η οποία έκανε διάφορα κόλπα ψυχαγωγώντας τους περαστικούς. Σήμερα βέβαια, στον υποτιθέμενο πολιτισμένο κόσμο, δεν βλέπουμε τέτοιες εικόνες όμως παραμένουν τα αιχμάλωτα ζώα μέσα στους ζωολογικούς κήπους. Κύρια πηγή εσόδων είναι τα παιδιά, η αγάπη των οποίων και η περιέργεια τους καλλιεργεί και διαιωνίζει τη δημιουργία και συντήρησή τους. Στην ουσία, οι κήποι αυτοί αποτελούν εκθετήρια αγρίων ζώων που στερούνται το φυσικό τους περιβάλλον. Το ίδιο σχεδόν συμβαίνει και με τα κατοικίδια ζώα τα οποία, εν ονόματι της "προστασίας" και "συντροφιάς", φυλακίζουμε σε τέσσερις τοίχους,  ευνουχίζουμε και σαν κυρίαρχοι πλέον αφέντες διαμορφώνουμε τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής τους...Τελικά όμως τι επιτυγχάνουμε; Κατά πόσο ένα αιχμάλωτο ζώο μπορεί να αντιπροσωπεύσει ένα ελεύθερο; Ειδικά όταν η φυσική του συμπεριφορά έχει εκλείψει; Και τι γίνεται όταν το ζώο αυτό παύει να εξυπηρετεί το σκοπό της αιχμαλωσίας του, γεράσει ή τραυματιστεί; Σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, είναι αμφισβητήσιμο το κατά πόσο η έκθεση των αιχμάλωτων ζώων έξω από το φυσικό τους περιβάλλον καλλιεργεί μια ιδιαίτερη σχέση και αγάπη με τον άνθρωπο. Επίσης, τα περισσότερα από τα ζώα που θα βρεθούν σε αιχμαλωσία για ολόκληρη τη ζωή τους δεν μπορούν πλέον να επιστρέψουν στη φύση τους γιατί δεν θα επιζήσουν, έχοντας χάσει κατά ένα μεγάλο βαθμό τα ένστικτα και τον τρόπο να επιβιώσουν μόνα τους. Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους και με γνώμονα πάντα την ευζωία των ζώων, έχουμε χρέος να προστατεύουμε ολόκληρα τα σύνθετα, φυσικά οικοσυστήματα, τα οποία και αποτελούν το φυσικό χώρο και το πραγματικό τους βασίλειο. Οι ζωολογικοί κήποι στην πλειοψηφία τους αποτελούν εκθετήρια και όχι μέσα για τη διάσωση της άγριας ζωής. Πρόκειται για επιχειρήσεις που σκέφτονται το κέρδος που μπορούν να έχουν από αυτά τα ζώα. Άλλωστε, ο τρόπος που καταλήγουν σε αυτούς τους χώρους είναι αμφίβολος και σκοτεινός και η διακίνησή τους γίνεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Άρα, καταλαβαίνουμε ότι τα επιχειρήματα περί προστασίας των ζώων δεν ευσταθούν. Πολλά ζώα σε αιχμαλωσία δεν ολοκληρώνουν το προσδόκιμο της ζωής τους καθώς δεν μπορούν να ζήσουν σε συνθήκες διαφορετικές με το περιβάλλον στο οποίο είναι προορισμένα να ζουν. Μάλιστα, συχνά-πυκνά, τα εκτελούμε εν ψυχρώ παρουσία αυτόπτων μαρτύρων, όπως συνέβη με τον γορίλλα Harambe και το λιοντάρι Majo, όταν τα θεωρούμε "επικίνδυνα" ακόμη και μέσα στα κλουβιά τους.Άπειρα παραδείγματα έχουμε και με κατοικίδια ζώα όταν ξαφνικά συνειδητοποιούν την αιχμαλωσία τους, παύουν να υπακούουν και "αγριεύουν", όπως τα Πιτμπουλς τα οποία - κατά τη γνώμη μου - δικαιολογημένα ο Δήμος του Μόντρεαλ προσπαθεί να απαγορεύσει. Γιορτάσαμε πρόσφατα την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Ας δείξουμε επί τέλους την πραγματική μας αγάπη στα τετράποδα. Καιρός είναι όλα τα ζώα, ακόμη και τα λεγόμενα κατοικίδια, να αφεθούν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον, εκεί όπου πραγματικά ανήκουν. Η τεχνολογία άλλωστε των ιστοτόπων και YouTube μας επιτρέπει να τα έχουμε ανά πάσα στιγμή κοντά μας χωρίς τα ταλαίπωρα να είναι υποχρεωμένα να επωμίζονται τις θλιβερές συνέπειες της βασανιστικής μας αγάπης...

Wednesday, October 5, 2016

Εσείς τι λέτε;


Χίλαρι Κλίντον vs Ντόναλντ Τραμπ
Ανούσιες αντιπαραθέσεις...


Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου καλούμαστε να παρακολουθήσουμε την δεύτερη τηλεοπτική αντιπαράθεση μεταξύ των επίδοξων υποψηφίων αμερικανών προέδρων Χίλαρυ Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ. Και δεν χωρεί καμία αμφιβολία πως για άλλη μία φορά θα γίνουμε μάρτυρες ενός χαμηλού επιπέδου ντιμπέιτ βασισμένο σε έντονους λεκτικούς διαξιφισμούς.
Γεγονός πάντως είναι πως το κύριο χαρακτηριστικό των επικείμενων εκλογών δεν είναι τόσο το καθ' εαυτό πρόγραμμα των υποψηφίων όσο είναι τα ίδια τα πρόσωπα.
Ο εκκεντρικός Ντόναλντ Τραμπ με την ακραία ρητορική και η γνωστή στην αμερικανική και διεθνή κοινότητα Χίλαρι Κλίντον, με την εμπειρία αλλά και τα πολλά τρωτά.
Είναι σαφές ότι οι δύο αντίπαλοι ενθουσιάζουν κάποιους, εκνευρίζουν άλλους και η μεταξύ τους μάχη είναι σκληρή, μετωπική και με ξεκάθαρα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Προτείνουν ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον για την Αμερική, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και στις οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ωστόσο, κρίνοντας από τις δημοσκοπήσεις, το μήνυμα που στέλνουν οι αμερικανοί ψηφοφόροι είναι μια δυσφορία με το κατεστημένο που απλώνεται σε ολόκληρο το ιδεολογικό φάσμα.
Το βλέπουμε βέβαια και στην Ευρώπη, από το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας και την Ηγετική Γερμανία, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το Λαϊκό κόμμα στην Ισπανίας, όπου πολιτικοί εκμεταλλεύονται τη δυσαρέσκεια των σημερινών κοινωνιών με τις αδικίες, τα σκάνδαλα και τις δυσλειτουργίες του "συστήματος" και κυρίως με τη δράση των πολιτικών, πνευματικών και επιχειρηματικών που οραματίζονται δρόμους, τους ανοίγουν και τους ακολουθούν εις βάρος των απλών ανθρώπων. Ψηφίζουν και στηρίζουν δημαγωγούς που μιλούν πειστικά, δίνουν απλουστευτικές απαντήσεις σε πολύπλοκα ερωτήματα και υπόσχονται εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα.
Η περίπτωση του Τραμπ είναι χαρακτηριστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Εδώ και χρόνια είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που προσελκύει τα φώτα της δημοσιότητας, λόγω των ριάλιτι και της πολυτάραχης προσωπικής του ζωής, αλλά και των σκοτεινών επαγγελματικών δραστηριοτήτων του. Παντρεύεται το ένα φωτομοντέλο μετά το άλλο και στο επιχειρηματικό πεδίο κατασκευάζει πολυτελείς, πανύψηλους ουρανοξύστες και αρέσκεται να βλέπει το όνομά του να "φιγουράρει" στα πιο ψηλά κτίρια του Μανχάταν. Είναι ακατανόητο για κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο πώς η προκλητική ρητορική του έχει τέτοια απήχηση στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
 Ίσως απαντά στην ενόχληση πολλών ρατσιστών αμερικανών για την ανάδειξη στην προεδρία ενός Αφροαμερικανού. Ίσως επειδή καταγγέλλει ευθέως την πολεμοχαρή Κλίντον και τα σφάλματά της στην εξωτερική πολιτική. Ίσως πάλι είναι και η δυσφορία μεγάλου μέρους της κοινωνίας στο διστακτικό στυλ του προέδρου Ομπάμα.
Οι μισοί σχεδόν αμερικανοί, χωρίς βασική στοιχειώδη εκπαίδευση, επιθυμούν μια "ισχυρή" προεδρία και μια Αμερική που να πατάξει αποτελεσματικά την τρομοκρατία και να κάνει χρήση της οικονομικής και στρατιωτικής της ισχύος. Η αγανάκτηση και οργή για το διαφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο και η ψήφος διαμαρτυρίας είναι παγκόσμια φαινόμενα. Στην υπερδύναμη και στην "πειστική" προσωπικότητα του Τραμπ παίρνουν την πιο έντονη μορφή.
Εκτιμώ ότι και η μεθαυριανή δεύτερη αντιπαράθεση στο ελάχιστο θα επηρεάσει την απόφαση των αποφασισμένων ψηφοφόρων, πολλοί εκ των οποίων εξακολουθούν να πιστεύουν στο άπιαστο αμερικανικό όνειρο...