Μία εβδομάδα πέρασε από την Τελετή Έναρξης της 31ης Θερινής Ολυμπιάδας στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας και ολόκληρη η υφήλιος παρακολουθεί ανελλιπώς σε καθημερινή βάση το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του κόσμου. Ομολογώ ότι δεν παρακολούθησα ολόκληρη την Τελετή αλλά από αυτά που είδα μου φάνηκε ότι οι Βραζιλιάνοι προσπάθησαν να αναδείξουν τα λάθος στοιχεία τους...
Ήταν σίγουρα ένα υπερθέαμα αλλά και μία Τελετή δικαιολογημένης διαμαρτυρίας. Οι τεράστιες αντιθέσεις σε όλο τους το μεγαλείο. Γεγονός είναι ότι στην φετινή Ολυμπιάδα, όπως και στις προηγούμενες, λείπει κάτι βασικό. Η αληθινή πνευματική ουσία. Η πολιτισμική αξία και ο πολιτισμός γενικότερα δεν υφίσταται μονάχα από τα κατορθώματα των προγόνων μας, που εμείς οι Έλληνες πρώτοι και καλύτεροι ξέρουμε να προβάλλουμε και να περηφανευόμαστε. Υφίσταται από τα ήθη, τα έθιμα, τις αξίες και τις συμπεριφορές που κουβαλάμε όλοι σα λαοί. Αυτά που μεταβλήθηκαν, μετεξελίχθηκαν, αλλοιώθηκαν και ενσωματώθηκαν στις ζωές μας με το πέρασμα των αιώνων. Ο Πολιτισμός δεν καθορίζεται από την εμπορική επιτυχία, όπως λανθασμένα πιστεύουν σήμερα οι περισσότεροι λαοί - προβάλλοντας μόνο τα επιφανειακά αυτά στοιχεία - που στοχεύουν αποκλειστικά στην εξασφάλιση των κερδών. Αυτό που λείπει στους σύγχρονους Ολυμπιακούς δεν είναι τίποτε άλλο από το αληθινό Ολυμπιακό Ιδεώδες. Αυτό που ονομάζεται "Ολυμπιακό Πνεύμα" δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. Από την αρχή της αναβίωσής των Ολυμπιακών Αγώνων, στοιχεία όπως το ήθος, η περηφάνια, η αγάπη για την ειρήνη, ο σεβασμός, η δύναμη και η συμφιλίωση των κρατών ήταν ανύπαρκτα. Συγκεκριμένα, στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906 στο Λονδίνο, υπήρχαν διαφωνίες σε πολλά θέματα όπως τη σημαία που θα έφεραν ορισμένα κράτη, ενώ καταγράφηκαν περιπτώσεις μεροληψίας κριτών σε αποτελέσματα αθλητών ακόμη και κατηγορίες για άπατες και αλλοιώσεις αποτελεσμάτων. Ας μη ξεχνάμε την υποκριτική εκεχειρία μεταξύ των κρατών όλα αυτά τα χρόνια. Το Ολυμπιακό Πνεύμα είχε πεθάνει προ πολλού και η αναβίωσή του δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ με επιτυχία. Συνεπώς, είναι ειρωνικό να μιλάμε για Ολυμπιακά ιδεώδη όταν η ουσία των σύγχρονων αγώνων και οι επιδόσεις των αθλητών βασίζονται στο ντοπάρισμα και κάθε Παγκόσμιο ρεκόρ είναι αποτέλεσμα "καλών" αναβολικών. Γιατί είναι αφύσικο και αδύνατο το ανθρώπινο σώμα να εκτελεί τέτοιες επιδόσεις. Κανείς όμως δεν ενοχλείται, κανείς δεν αντιδρά, εκτός και αν τα ντοπαρίσματα προέρχονται από "ανεπιθύμητες" χώρες, όπως η Ρωσία π.χ., οπότε και επιδεικτικά αποκλείονται... Αφού στον σημερινό κόσμο οι πολυεθνικές και οι τράπεζες κυβερνούν, έτσι και οι αθλητές δρουν με βάση τα συμφέροντα της κάθε εταιρίας που διαφημίζουν, γεγονός που τους επιτρέπει να ντοπάρονται με "νόμιμες" ουσίες. Ο Πρωταθλητισμός έχει καταντήσει να είναι εμπόριο. Η αλήθεια είναι ότι από τις εποχές της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου το μόνο απτό έπαθλο ήταν το στεφάνι από κλαδί ελιάς, η νίκη και η δόξα με κάθε κόστος ήταν το παν.
Ιδανικά που ενυπάρχουν όπως η ευγενής άμιλλα, η καλλιέργεια του σώματος, της ψυχής, του πνεύματος, η αγωνιστικότητα, η πειθαρχία, η επιμονή και η υπομονή, αλλοιώνονται μέσα σε έναν κόσμο όπου η "βρώμικη" ανταγωνιστικότητα και τα λανθασμένα κίνητρα έχουν εξοντώσει κάθε είδους ειρηνικού και αρμονικού συναγωνισμού. Αλλά θα μου πείτε έτσι δεν έχει καταντήσει ο σύγχρονος αθλητισμός;
No comments:
Post a Comment