Total Pageviews

Thursday, March 26, 2015

Εσείς τι λέτε;


Πάντα άξια Ιωάννα!

Κάπου διάβασα πως η λύπηση δεν είναι λύση, γιατί μας οδηγεί απλά στην αδράνεια. Η φιλανθρωπία δεν είναι αρκετή, γιατί αντιμετωπίζει μόνο στιγμιαία τις ανάγκες των ανθρώπων. Αντίθετα, η εθελοντική δράση δίνει σε κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να προσφέρει με έναν τρόπο που συνδυάζει την ατομική ολοκλήρωση με την κοινωνική ευημερία. Ο εθελοντισμός θεωρείται χρήσιμος όσο ποτέ άλλοτε για την επίλυση κοινωνικών, οικονομικών και ανθρωπιστικών ζητημάτων και είναι η ατομική συνεισφορά που δεν σχετίζεται με κέρδος, αμοιβή ή καριέρα, αλλά στοχεύει στην ευημερία των συνανθρώπων ή του συνόλου της κοινωνίας. Είναι ένα θέμα που μας αγγίζει όλους ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης και επαγγελματικής ιδιότητας. Η παροικία μας στην μακρόχρονη ιστορία της ευτύχησε να έχει αρκετούς ικανούς και δραστήριους εθελοντές, που χάρη στην αφιλοκερδή προσφορά τους ιδρύθηκαν και προόδευσαν κοινότητες, σωματεία, σχολεία, εκκλησίες και ακόμη συστάθηκαν κοινωφελή ιδρύματα που καλύπτουν σήμερα πολλαπλές ανάγκες. Ανάμεσά σε αυτά ξεχωρίζει ο Οργανισμός Τρίτης Ηλικίας "Η Φιλία", με ιδρύτρια - διευθύντρια την ακούραστη εθελόντρια Ιωάννα Τσουμπλέκα, η οποία αναμφίβολα συνέβαλε τα μέγιστα στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων μας, της μέχρι πρότινος "ξεχασμένης" αυτής ηλικιακής ομάδας.Γεγονός είναι ότι η Τρίτη Ηλικία συνοδεύεται από αρκετά προβλήματα. Η συνταξιοδότηση πλέον συνδέεται έντονα με την μείωση των εσόδων ενώ ταυτόχρονα λόγω της μη απασχόλησης αλλάζει και ο κοινωνικός ρόλος στην ψυχολογική προσαρμογή. Ακόμη, πολλοί ηλικιωμένοι εμφανίζουν προβλήματα υγείας που μπορούν να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους με αποτέλεσμα να πλήττεται η ποιότητα ζωής τους αλλά και ολόκληρης της οικογένειας. Η φυσική αυτή φθορά του οργανισμού μπορεί να αυξήσει το αίσθημα ευαλωτότητας του ατόμου με αποτέλεσμα ο ηλικιωμένος να αρχίσει να φοβάται ότι είναι ευάλωτος, ότι επιβαρύνει τους δικούς του, ότι αρχίζει να εξαρτάται από τους άλλους και δεν μπορεί να ζήσει αυτόνομα, εκδηλώνοντας έτσι συμπτώματα όπως το άγχος και η κατάθλιψη.Η Ιωάννα κατανόησε πλήρως τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά και με πεισματική επιμονή και υπομονή κατάφερε να τα συσπειρώσει σαν μια μεγάλη ενήλικη οικογένεια και χάρη στο ιδιαίτερο αμείλικτο ενδιαφέρον της και τις πολυποίκιλες οργανωμένες δραστηριότητες, εκατοντάδες συμπατριώτισσες και συμπατριώτες μας απολαμβάνουν σήμερα την "Χρυσή Ηλικία" σε όλο της το μεγαλείο. Με την Ιωάννα είχα την τύχη και την χαρά να συνεργασθώ στενά και μπορώ απερίφραστα να πω ότι την διακρίνει η τιμιότητα, η εντιμότητα και η υπευθυνότητα, θετικότατα στοιχεία του ήθους και του χαρακτήρα της. Η Ιωάννα Τσουμπλέκα "DID IT HER WAY". Για την πολύχρονη συμβολή της στο κοινωνικό έργο που επέλεξε, διακρίθηκε και τιμήθηκε από όλα σχεδόν τα κυβερνητικά επίπεδα και οργανισμούς υψηλού κύρους. Η Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μόντρεαλ (έστω και καθυστερημένα) αναγνώρισε την πολύτιμη ανιδιοτελή εθελοντική προσφορά της και την ανέδειξε εφέτος Ελληνίδα της Χρονιάς.  
Πάντα άξια, Ιωάννα!

 

Wednesday, March 18, 2015

Εσείς τι λέτε;


Ανάγκη για νέο ξεσηκωμό; 

Εκατόν ενενήντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την έναρξη της Εθνεγερσίας τού 1821. Στα πλαίσια λοιπόν της φετινής επετείου θα ακουστούν τα ίδια   ανιαρά μηνύματα των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής, μηνύματα που καμία σχέση δεν θα έχουν με το Νόημα της μεγάλης αυτής στιγμής του Γένους. Κάποιοι δικαίως θα αναρωτηθούν, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η απόδοση τιμών σ’ αυτήν την επέτειο; Τι νόημα έχει άραγε ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου σε μια εποχή "πολυπολιτισμικής κοινωνίας" και "παγκοσμιοποιημένης οικονομίας"; Τι νόημα έχουν οι έννοιες της εθνικής ελευθερίας και των αγώνων ενάντια στην Σκλαβιά σε μια εποχή που οι "σύμμαχοι" "εταίροι" "φίλοι" μάς καλούν να διαγράψουμε την Ιστορία μας και να αποκοπούμε από τις ρίζες μας εν ονόματι της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Ιδέας! Η 25η Μαρτίου, ως σύμβολο της διαχρονικής Αντίστασης των Ελλήνων ενάντια στην πικρή Τυραννία, εξακολουθεί σήμερα να παραμένει "επικίνδυνη" για τους εκάστοτε κυβερνώντες αφού υπενθυμίζει το αιώνιο χρέος κάθε πραγματικά Ελεύθερου Ανθρώπου να πολεμήσει για το Δίκαιο και την Ελευθερία... Και ψεύδονται σκοπίμως όσοι ισχυρίζονται (Ρεπούση & Σία) ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν το πρότυπο ενός "ανεκτικού" και "πολυπολιτισμικού κράτους", μέσα στο οποίο διαβιούσαν ειρηνικά ξεχωριστές φυλές και εθνότητες. Όπως μαρτυρούν και τα αδιάψευστα στοιχεία, οι Έλληνες πολέμησαν επί τέσσερις αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και υποχρέωση να πράξουν απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Κι όταν ήρθε πλέον το πλήρωμα του χρόνου, μια χούφτα αγράμματων και ταπεινών πολεμιστών απόσεισε τον βάρβαρο δυνάστη από κάθε σημείο της υπόδουλης Πατρίδας. Εβδομήντα τέσσερις επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της Οθωμανικής τυραννίας, πολλές από τις οποίες "φρέναραν" κάποιοι προδότες και μαζί εκκλησιαστικοί ταγοί της εποχής, όπως ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ με τον αφορισμό της Επανάστασης του 21... Πέρα όμως από τον αρνητικό ρόλο της ανωτάτης εκκλησιαστικής ηγεσίας, που αναμφίβολα μέρος αυτής είχε προσκυνήσει τον δυνάστη, υπάρχει και ο απλός κλήρος  ο οποίος συμμετείχε αποφασιστικά στον Αγώνα. Χιλιάδες παπάδες του λαού, που πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ήταν Έλληνες, πήραν κι αυτοί τα καριοφίλια και έβαψαν το ράσο με ελληνικό αίμα, θυσιαζόμενοι για την απελευθέρωση του Γένους. Σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός σαπίζει κάθε μέρα και περισσότερο στον βούρκο της λήθης και της υποταγής, το να επικαλούνται οι υπεύθυνοι της κατρακύλας την εθνική ανεξαρτησία αποτελεί ένα είδος υποκρισίας. Όλα δείχνουν ότι ζούμε την αρχή μιας νέας, ακόμη πιο ύπουλης κατοχής, χειρότερης της Οθωμανικής κι όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Οι καιροί καθιστούν αναγκαία όσο ποτέ τη δημιουργία ενός σύγχρονου Κρυφού Σχολειού, αλλά και μιας Πανελλήνιας Φιλικής Εταιρείας. Όσο περισσότερο απλώνεται η δυστυχία και η απελπισία στο συννεφιασμένο ουρανό της υποταγμένης μας πατρίδας, τόσο η ώρα του ξεσηκωμού μιας επαναστατικής μειοψηφίας θα πλησιάζει, γιατί από τη μεγαλύτερη απελπισία, γεννιέται η μεγαλύτερη Ελπίδα...

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!

Sunday, March 15, 2015

Εσείς τι λέτε;


      Παγκόσμιες Ημέρες  Σκοπός στη "σκοπιμότητα" 

Η πληθώρα των Παγκοσμίων Ημερών δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σχετικά με την πραγματική χρησιμότητά τους. Είναι γεγονός πως οι περισσότερες ημέρες του χρόνου έχουν καθιερωθεί ως Παγκόσμιες Ημέρες κατά τις οποίες οι άνθρωποι θυμούνται και τιμούν ένα σημαντικό γεγονός ή ενημερώνονται και ευαισθητοποιούνται για ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως για παράδειγμα η Ημέρα Δημοσίων Υπηρεσιών. Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο; Ωφελούν στ’ αλήθεια οι Παγκόσμιες Ημέρες την ανθρωπότητα ή αποτελούν στην ουσία ένα μέσο εμπορικής εκμετάλλευσης; Μέσα από σχετικά άρθρα διαπίστωσα πως η καθιέρωση των "Ημερών" έγινε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πιστεύοντας αρχικά πως αφενός κάποια γεγονότα θα μείνουν έτσι για πάντα χαραγμένα στην ανθρώπινη μνήμη και αφετέρου θα επιτυγχάνεται με αυτό τον τρόπο η ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας. Με αυτή τη λογική λοιπόν το ετήσιο ημερολόγιο περιλαμβάνει παγκόσμιες Ημέρες που σχετίζονται με σημαντικά ζητήματα όπως Ημέρα κατά τις Παιδικής Εργασίας, Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, Ημέρα Περιβάλλοντος κλπ. Βέβαια, είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς γιατί οι περισσότερες "Ημέρες" πρέπει να είναι "άρρωστες"; Γιατί σώνει και καλά να τις αφιερώνουν σε ασθένειες όπως: Κατά της Λέπρας, του Καρκίνου, της Φυματίωσης, του Αυτισμού, Ηπατίτιδας, AIDS, Alzheimer, Parkinson, Αναπηρίας και άλλες περίεργες ημέρες που δεν ξέρω που εξυπηρετούν, παρόλο που υποψιάζομαι...Το μεγάλο ερώτημα πάντως παραμένει το εξής: Έχουν ανταποκριθεί οι Παγκόσμιες Ημέρες στις προσδοκίες που οδήγησαν στην καθιέρωση τους ή μήπως η ύπαρξή τους τελικά δεν σχετίζεται καθόλου με τα παραπάνω αλλά οφείλεται στην εξυπηρέτηση άλλων επιδιώξεων, οι οποίες τελικά συμβάλλουν και στην αποτυχία τους αφού δεν υπάρχει ούτε καν μείωση, πόσο μάλλον εξάλειψη, σε παγκόσμια φαινόμενα... Οι λόγοι φυσικά αυτής της αποτυχίας ποικίλουν τόσο σε πλήθος όσο και σε σημασία. Ένας από τους σημαντικότερους είναι η εμπορευματοποίησή τους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου διάφορες εταιρίες βρίσκουν την ευκαιρία να προωθήσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους σε κάποια εκδήλωση μιας Παγκόσμιας Ημέρας όπως συμβαίνει την Ημέρα της Μητέρας, του Πατέρα, της Γυναίκας, του Αγίου Βαλεντίνου ή την Ημέρα της Μπριζόλας και Πεοχειλίας (κοινώς πίπας) που γιορτάζουμε στις 14 Μαρτίου!Τέλος, υπάρχουν και άνθρωποι που εκ των προτέρων θεωρούν τις Παγκόσμιες Ημέρες αποτυχημένες διότι πιστεύουν πως η προσπάθεια και ο αγώνας για ένα οποιοδήποτε ζήτημα πρέπει να διαρκεί συνεχώς και να μην προβάλλεται ως ανάγκη μόνο για μια μέρα του έτους, καθώς έτσι θεωρούν πως η προσπάθεια δεν έχει κανένα νόημα. Δεν χωρεί αμφιβολία λοιπόν πως αν η κατάσταση που αφορά στις Παγκόσμιες Ημέρες δεν αλλάξει ριζικά, τότε αυτές δεν θα καταφέρουν ποτέ να πετύχουν τους στόχους που οφείλουν να επιδιώκουν...

Εσείς τι λέτε;

Wednesday, March 4, 2015

Εσείς τι λέτε;


Νέο-μετανάστες. Η τελευταία ελπίδα;

Κατά εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστεύουν κάθε χρόνο με στόχο μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Πρόκειται για νέους, που με μια βαλίτσα στο χέρι αφήνουν τη χώρα τους προς αναζήτηση εργασιακού μέλλοντος. Πρόκειται για την "διαρροή εγκεφάλων", την "εξαγωγή ευφυΐας και ταλέντων". Ένα ευρωπαϊκό φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όπου περισσότεροι από ένας στους δύο είναι άνεργοι, πάνω από 200,000 νέοι ηλικίας 20 έως 45 ετών εγκατέλειψαν την χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια. Από αυτούς οι 180,000 περίπου είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου και οι μισοί κάτοχοι διδακτορικού... 140,000  έλληνες επιστήμονες ήδη εργάζονται στο εξωτερικό. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι επτά στους δέκα έλληνες αποφοίτους επιθυμούν να φύγουν, ενώ ένας στους δέκα ήδη ψάχνει για δουλειά σε άλλη χώρα ή προσπαθεί να συνεχίσει τις σπουδές του για να αποκτήσει πρόσβαση σε άλλες αγορές εργασίας. Αυτή είναι η σημερινή ελληνική γενιά εξόδου στο εξωτερικό. Μετανάστευση. Μια πληγή που ανοίγει ξανά στην Ελλάδα, μια ευλογία πάντως για τις χώρες που υποδέχονται τους νεοέλληνες ευφυείς φυγάδες. Ένα ανεξέλεγκτο κύμα μαζικής μετανάστευσης που όμως δεν προβλέπεται να κοπάσει σύντομα. Η δυναμική παροικία της Αυστραλίας (τα επιτεύγματα της οποίας τόνισε στο περασμένο φύλο ο συνάδελφος Αντώνης Μπότσικας) έπεισε τις αρχές να δεχθούν έναν ικανοποιητικό αριθμό ελλήνων μεταναστών. Το ίδιο έγινε και στην "Γη των ευκαιριών" τις ΗΠΑ. Εδώ όμως; Εκατοντάδες αξιόλογοι νέοι έρχονται στον Καναδά με την ελπίδα να μονιμοποιηθούν ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή. Χωρίς όμως καμιά ουσιαστική βοήθεια και συμπαράσταση μόλις λήξει η βίζα τους επιστρέφουν άπρακτοι στην Ελλάδα. Με εκλεγμένους και διορισμένους ελληνικής καταγωγής, σε όλα σχεδόν τα κέντρα των αποφάσεων, θα μπορούσαμε και εμείς κάλλιστα να πείσουμε τους αρμόδιους να μεταβάλλουν κάπως τον μεταναστευτικό νόμο ώστε να επιτραπεί η είσοδος και σε έλληνες που πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια. Μια καλή αρχή έγινε από τον αλησμόνητο πρόεδρο του Κογκρέσου Παναγιώτη Γεωργακάκο που δυστυχώς δεν έμελλε να προχωρήσει. Επιτακτική ανάγκη σήμερα είναι η δημιουργία ενός νέου δυναμικού πανπαροικιακού Σχήματος, απαλλαγμένου από πάθη του παρελθόντος, προσωπικές εμπάθειες, φιλοδοξίες και θρησκοληπτικές αντιλήψεις, ανοιχτό για όλους, που να ρυθμίζει αποτελεσματικά σημαντικά και ζωτικής σημασίας ζητήματα που μας αφορούν, άμεσα ή έμμεσα. Μια καθαρή φωνή στην υπηρεσία των συμφερόντων των πολλών. Ας μη ξεγελάμε τον εαυτό μας. Οι "μεγάλοι" οργανισμοί μας πνέουν τα λοίσθια. Οι ταγοί μας βάρυναν και (κακά τα ψέματα) οι επίδοξοι υποψήφιοι αντικαταστάτες δεν φαίνεται να διακατέχονται από τα πιο έντονα ειλικρινή πατριωτικά συναισθήματα... Πεντέξι φιλότιμοι συνταξιούχοι εθελοντές πασχίζουν πάση θυσία να κρατήσουν στη ζωή τα προβληματικά σχολεία με εράνους, λαχεία και παραδοσιακές φιέστες... Η έλευση προσοντούχων Νέο-μεταναστών και η ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά, αναμφισβήτητα θα αποτελέσει μία τονωτική ένεση στους καταδικασμένους σε εξαφάνιση οργανισμούς μας. Η τελευταία ίσως ελπίδα...

Εσείς τις λέτε;