Total Pageviews

Sunday, November 30, 2014

Εσείς τι λέτε;


Παναγιώτης Παπαδάκης: Θύμα της αδιαφορίας, ανοργανωσιάς και προχειρότητας...
Χάσαμε μία ακόμη ευκαιρία - ίσως την τελευταία - να στείλουμε βουλευτή ελληνικής καταγωγής στο Καναδικό Κοινοβούλιο. Ο Παναγιώτης Παπαδάκης δεν κατάφερε τελικά να πάρει το χρίσμα του Φιλελεύθερου υποψηφίου. Χωρίς ουσιαστική υποστήριξη των "μεγάλων" οργανισμών μας έδωσε τη δική του άνιση μάχη με αντιπάλους άψογα οργανωμένους με οικονομικές πλάτες και στενές γνωριμίες του συστήματος...Η Επιτροπή Υποστήριξης της υποψηφιότητας του Παναγιώτη Παπαδάκη, παρ όλη την καλή  θέληση και διάθεση, φάνηκε λίγη στην σωστή καθοδήγηση και προβολή του...Το δε Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ, που θ' άπρεπε να ήταν "μπροστάρικο" σε παρόμοιες περιπτώσεις, για κάποιους δικούς του ανεξήγητους λόγους, θέλησε να μείνει αμέτοχο και ουδέτερο. Κατά ειρωνεία της "τύχης", μόλις πριν δυόμιση μήνες δημοσίευσε ανακοίνωση που έλεγε: "Έχοντας βαθειά επίγνωση της αποστολής και του ρόλου που πρέπει να διαδραματίζει το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ στην ελληνική παροικία και μετά τις εμφανείς διαπιστώσεις έλλειψης σεβαστού αριθμού υποψηφίων ελληνικής καταγωγής ανακοινώνει την ίδρυση Επιτροπής Πολιτικής Δράσης με σκοπό να εντοπίζει, αξιολογεί και ΠΡΟΩΘΕΙ υποψήφιους ελληνικής καταγωγής".Αλήθεια, πότε, πως και με ποίο τρόπο το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ εντοπίζει, αξιολογεί και ΠΡΟΩΘΕΙ υποψηφίους  καθ' ην στιγμήν και συγκεκριμένα τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκεται σε λήθαργο και σε κατάσταση πλήρους ανυπαρξίας... Έτσι απλά, για να καταλάβουμε επί τέλους την αποστολή και τον ρόλο του! Πάντως ένα είναι σίγουρο, πως για την ήτα και την κακομοιριά μας θα μας φταίει και πάλι ο Τρυντώ και ο κάθε Τρυντώ και θα ξαναχτυπήσουμε τα τύμπανα και τις σάλπιγγες του  "πολέμου" καλώντας την παροικία να "μαυρίσει" τα "αχάριστα" κόμματα που δεν πήραν τους "δικούς" μας. Η ηττοπάθεια σε όλο της το μεγαλείο! Η αυτοαποκαλούμενη "οργανωμένη" παροικία, για άλλη μία φορά αποδείχτηκε αναδιοργάνωτη   με εντελώς ανύπαρκτο λόμπι. Βέβαια, "ελληνικό λόμπι" για τους ταγούς μας "υπάρχει" γιατί έτσι τους συμφέρει να νομίζουν για να διατηρούν τις καρέκλες... Λόμπι - με κάποιες ελάχιστες παρελθοντολογικές εξαιρέσεις - ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και με τις παρούσες "ηγεσίες" δεν μπορεί να υπάρχει. Και ως ελληνισμός εδώ, ούτε δυνατές οργανώσεις έχουμε πλέον, ούτε επιρροή, ούτε καν φωνή.... Φυσικά το μεγαλύτερο παραμύθι είναι η αριθμητική "δύναμή" μας. Ομιλούμε για 80 τόσες χιλιάδες, η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Στο Μόντρεαλ (σύμφωνα με την τελευταία απογραφή το 2011) μόλις και μετά βίας οι Καναδοί ελληνικής καταγωγής φτάνουμε τις 41.000. Κατά συνέπεια σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμαστε υπολογίσιμοι ψηφοφόροι και ακόμη είναι ζήτημα αν ένα δέκα τοις εκατό ψηφίζουμε στις εκλογές... Πως λοιπόν έχουμε την απαίτηση να μας λαμβάνουν υπόψη... Με τα μυαλά που κουβαλάμε σε λίγο θα χάσουμε και τους ελάχιστους εναπομείναντες εκλεγμένους. 
Διορθώστε με παρακαλώ, αν κάνω λάθος...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
michael.tellides@cfmbradio.com

 

Wednesday, November 19, 2014

Εσείς τι λέτε;


Νεοέλληνες: Αποπροσανατολισμένοι πολίτες...

Παρακολουθώ τις εξελίξεις και ειλικρινά θλίβομαι. Η Ελλάδα χάνετε από την αδιαφορία και από την έλλειψη εθνικής υπερηφάνειας. Οι γεννήσεις μειώνονται από τα ελληνικά ζευγάρια και πληθαίνουν οι γέννες από τους αλλοδαπούς...Τα μαγαζιά των ελλήνων κλείνουν μέρα με τη μέρα και στη θέση τους ξεπροβάλλουν μαγαζιά ξένων...Ο κρατικός ιστός είναι σε πλήρη αποδόμηση - δήθεν για ανάπτυξη - μα προκαλεί αποδιοργάνωση και χάος...Υπάλληλοι απολύονται, οργανισμοί εξαφανίζονται, άνθρωποι ταλαιπωρούνται, νοσοκομεία υπολειτουργούν, σχολεία διαλύονται, εδάφη ξεπουλιούνται, παραλίες, βουνά, κοιτάσματα... Νέοι και νέες φεύγουν από την χώρα, επιστήμονες άνθρωποι του πνεύματος αναζητούν ελπίδες αλλού...Τι θα μείνει πίσω τελικά; Οι ανήμποροι ηλικιωμένοι, οι αλλοδαποί, οι λαθρομετανάστες και κάποια μνήματα ηρώων γεμάτα λάσπη και μπογιά... Η Ελλάδα κινδυνεύει να χαθεί εδαφικά… θα βρίσκετε μόνο μέσα στα μυαλά και την ψυχή  ελαχίστων μέχρι και αυτή να σβήσει από εκεί και να οδηγηθεί στη λήθη...μαζί με τον θάνατο τους θα σβήσει γιατί έσβησε πρώτα η αγάπη των ίδιων των ελλήνων γι' αυτόν τον τόπο, γιατί σταμάτησαν να μνημονεύουν τους ήρωες και τους θεούς μας, γιατί μέσα στην παιδεία πέρασαν την παραχάραξη και το μίσος για την Ελλάδα και το έκαναν έντεχνα και με τέτοιο τρόπο ώστε να μην γεννιούνται πλέον ήρωες…Οι νεοέλληνες - εντελώς ανιστόρητοι - αδιαφορούν, χωρίς στην ουσία να φταίνε οι ίδιοι... φταίνε οι "ηγέτες" που αντί να κάτσουν να τους διδάξουν αξίες και αρετές τους οδήγησαν στην καφετέρια και στην τεμπελιά με χαρτζιλίκι του μπαμπά και της μαμάς … και οι λίγοι άξιοι νέοι που ευτυχώς υπάρχουν εισπράττουν τον χλευασμό των δυτικοποιημένων φίλων τους... Κινδυνεύει να σβήσει η Ελλάδα γιατί δεν τροφοδοτείται πλέον ο λύχνος της με το λάδι του έθνους, δεν προβάλλονται τα σύμβολα ως κορωνίδα μας... Πλήρης αδιαφορία πλέον για όλους και για όλα...περιμένοντας τι; να μας λυπηθούν; η ότι θα φτιάξουν τα πράγματα; Σε λίγο η ελευθερία θα χαθεί για χάρη ενός "ασφαλέστερου" κόσμου και τα χρώματα της σημαίας από γαλανόλευκα θα γίνουν πλέον γκρίζα και μουντά για να μην μας θυμίζουν την ενδοξότητα του έθνους των Ελλήνων. Η διχόνοια έκανε καλά τη δουλειά της τόσα χρόνια… Οι γείτονές μας "σουλατσάρουν" πλέον ανενόχλητοι στα εδάφη μας και παραβιάζουν προκλητικά τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο μας, σφετερίζονται την ιστορία μας και διεκδικούν τους   σοφούς και στρατηλάτες μας... Κι' ενώ η πατρίδα απειλείται από εχθρούς και "φίλους" η αγωνία των νεοελλήνων τούτη τη στιγμή επικεντρώνεται στο νέο λουκ της Κοκκίνου, στο λίφτινγκ του Ψινάκη, στα "γεννητούρια" της Μενεγάκη, στο Αιγαίο που (κατά τον γιαουρτοεισπράκτορα του λαού Νταλάρα) "ανήκει" στα ψάρια του και δεν συμμαζεύεται...Ήρθε η ώρα νομίζω οι νεοέλληνες να προσανατολιστούν σωστά, να δούνε σοβαρά τα γεγονότα και τις καταστάσεις και να ενωθούνε κάτω από την σκέπη του έθνους και του ιερού της συμβόλου χωρίς χρωματισμούς και διαμάχες όλοι μαζί αυτήν την ύστατη στιγμή... 
                                                                           

Monday, November 10, 2014

Εσείς τι λέτε;


Ανοίξτε την καρδιά σας...

Φτάσαμε αισίως στον 45ο Ραδιομαραθώνιο Αγάπης για τους συμπατριώτες μας που αντιμετωπίζουν δυσκολίες πάσης φύσεως. Μια σπίθα που άναψε πριν από  σαρανταπέντε χρόνια έμελλε να εξελιχθεί σε ένα πρωτόγνωρο κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης που θα ευαισθητοποιούσε ολόκληρη την ελληνική παροικία και όχι μόνο. Σε όλα αυτά τα χρόνια ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης βοήθησε χιλιάδες άτομα παρέχοντας οικονομική φροντίδα, εκπαίδευση και ψυχαγωγία. Βέβαια, η διαχρονική επιτυχία του Μαραθωνίου δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς πρωτίστως την ελεύθερη, συνειδητή και ενεργητική συμμετοχή των αναρίθμητων εθελοντών που όλα αυτά τα χρόνια η συμβολή τους είναι πολύτιμη και καθοριστική στην αποτελεσματικότητα του θεσμού. Ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης θεωρείται η κορυφαία εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης των συμπολιτών μας, η οποία δίνει νόημα και ουσία στην αγάπη και το ενδιαφέρον μας προς τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα οικονομικής δυσπραγίας. Είναι μια γιορτή ανθρωπιάς, αγάπης, γενναιοδωρίας και σεβασμού προς τον συνάνθρωπό μας. Τα έσοδα που συγκεντρώνει ο ετήσιος Ραδιομαραθώνιος Αγάπης διατίθενται εξ ολοκλήρου για την αντιμετώπιση των διαφόρων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι άποροι συμπάροικοι. Θέλουμε να πιστεύουμε πως οι συνάνθρωποι μας που αγκαλιάζουν διαχρονικά τον Ραδιομαραθώνιο Αγάπης, θα ανοίξουν και φέτος διάπλατα την καρδιά τους και θα προσφέρουν αγάπη και ελπίδα σε εκείνους που μας ζητούν να είμαστε δίπλα τους. Ας τους δώσουμε λοιπόν όλοι μαζί αυτή την αγάπη και την ελπίδα προσφέροντας ο κάθε ένας ότι μπορεί. Η ανάγκη για στήριξη αυτών των ανθρώπων είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Αυτά ακριβώς φιλοδοξεί να εκφράσει ο Ραδιομαραθώνιος ως θεσμός εθελοντικής συμμετοχής και προσφοράς. Ραδιομαραθώνιος Αγάπης 2014. Μια ακόμα ερανική προσπάθεια του Φιλανθρωπικού Οργανισμού Ελληνίδων Κυριών και του Ραδιοσταθμού CFMB. Νοιώθω ευλογημένος που βρίσκομαι από τον πρώτο έρανο ανάμεσα σε εκείνες τις ομάδες των ακούραστων εθελοντών που δουλεύουν με αληθινή αγάπη και μπορώ να πω ότι ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης ήταν και θα είναι από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου. Στα χρόνια που ακολούθησαν, κάθε νέα διοργάνωση ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη και κάθε νέος έρανος συγκεντρώνει ακόμα περισσότερα χρήματα που σημαίνει ακόμα καλύτερη οικονομική βοήθεια για τους δικαιούχους.  Όμως, ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης δεν πρέπει να είναι υπόθεση μιας ημέρας. Οι ανάγκες - δυστυχώς - για μία ομάδα συνανθρώπων μας είναι πλέον μόνιμες. Ακόμη, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των παλιννοστούντων και νέων ελλήνων μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Και ο ΦΟΕΚ είναι ο μόνος Οργανισμός που πραγματικά μεριμνά γι αυτούς τους ανθρώπους στα πρώτα δύσκολα βήματά τους σ' αυτόν τον τόπο. Ας μην τους απογοητεύσουμε. Ας σταθούμε και φέτος κοντά τους. Άλλωστε η ικανοποίηση του να δίνεις είναι πράγματι απερίγραπτη…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης                                                                                         michael.tellides@cfmbradio.com

Wednesday, November 5, 2014

Εσείς τι λέτε;

                   
Η παπαρούνα, σύμβολο μνήμης...
Η υιοθέτηση της παπαρούνας αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου ως απόδοση τιμής για τα θύματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου δεν είναι πρόσφατη. Τον Νοέμβριο του 1918 ένα ποίημα του Καναδού στρατιωτικού γιατρού Τζων Μακ Κρε, που περιγράφει την πρώτη ένδειξη ζωής μετά τον θάνατο στα πεδία της Φλάνδρας (τις παπαρούνες που φυτρώνουν στους τάφους των στρατιωτών), ενέπνευσε τη Μόινα Μίκαελ, που ασχολιόταν με φιλανθρωπικά έργα, για να φορέσει και να μοιράσει παπαρούνες προς τιμήν των νεκρών στρατιωτών...Το έμβλημα της παπαρούνας είναι άμεσα συνδεδεμένο με την Ημέρα των Βετεράνων. Στις 11 Νοεμβρίου του 1918, ακριβώς στις 11 η ώρα το πρωί, ήρθε το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Γερμανία παραδόθηκε στις Συμμαχικές Δυνάμεις.Μετά από 4 χρόνια αιματοχυσίας, η τελική ανακωχή υπογράφηκε.Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι γνωστός και ως "ο Μεγάλος Πόλεμος" και ο "Πόλεμος για να σταματήσουν όλοι οι Πόλεμοι". Οι "Μεγάλες Δυνάμεις", οι χαμένοι του πολέμου, έχασαν πάνω από 3.500.000 στρατιώτες στο πεδίο της μάχης. Οι "Συμμαχικές Δυνάμεις", οι νικητές του πολέμου, έχασαν περισσότερους από 5.100.000 άνδρες. Κατά μέσο όρο περισσότεροι από 5.600 σκοτώνονταν καθημερινά κατά τη διάρκεια του πολέμου...Πάνω από 5.000.000 πολίτες, επίσης εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο υπό κατοχή, βομβαρδισμούς, πείνα και ασθένειες. Μέσα σε 6 εβδομάδες από την έναρξη του πολέμου σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να πολεμήσουν για το Θεό, τη χώρα και την ελευθερία του κόσμου. Σημαντικές θεωρούνται και οι απώλειες ελλήνων στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα, 5,000 έλληνες στρατιώτες έπεσαν μαχόμενοι κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και 132,000 πολίτες, ήτοι ποσοστό 21,7%. Οι ανθρώπινες απώλειες κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα υπολογίζονται στους 750,000, ήτοι ποσοστό 10% του συνολικού πληθυσμού. Στα δεδομένα έχουμε μόνο αριθμούς θανάτων όχι απώλειες γενικά, δηλαδή δεν συμπεριλαμβάνονται οι τραυματίες και οι νεκροί από τις μετέπειτα εμφύλιες συγκρούσεις... Η 11η Νοεμβρίου είναι γνωστή ως "Ημέρα Ανακωχής" ή "Ημέρα Ανάμνησης" ή "Ημέρα Βετεράνων Πολέμου" όπως αποκαλείται στις χώρες της Κοινοπολιτείας και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η πλησιέστερη Κυριακή στην Ευρώπη έγινε γνωστή ως "Κυριακή Ανάμνησης". Στις 11 πμ την ημέρα αυτή  τηρούνται δύο λεπτά σιγής, για να δοθεί ευχαριστία στο Θεό που τους έφερε μέσα από τον πόλεμο και τους έδωσε την νίκη και για να θυμούνται αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους. Στις 11πμ της 11ης Νοεμβρίου του 1920, η κηδεία και η ταφή του "Αγνώστου Στρατιώτη" έλαβε χώρα στο Λονδίνο. Στην πέτρα που ήταν πάνω από τον τάφο ήταν χαραγμένες οι λέξεις: "Για το Θεό, για τον Βασιλιά και τη χώρα, για τους αγαπημένους, το σπίτι, και την αυτοκρατορία, για την ιερή υπόθεση της δικαιοσύνης και της ελευθερίας του κόσμου. Κάτω από αυτή τη πέτρα βρίσκεται το σώμα ενός Βρετανού πολεμιστή. Φορώντας κόκκινη παπαρούνα στο πέτο, ας αποτίσουμε με ευπρέπεια φόρο τιμής στους Ήρωες Βετεράνους Πολέμων που χάρη σε αυτούς απολαμβάνουμε σήμερα το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία μας...