Total Pageviews

Wednesday, June 18, 2014

Εσείς τι λέτε;


Από πανηγύρια καλά πάμε...

Αφού τα "βρήκαμε" με τον Δεσπότη (ελπίζω να βρούμε και τα χρήματα!), αφού "εκλέξαμε" νέο Συμβούλιο, καιρός να πάμε παρακάτω. Σε άλλα...πανηγύρια.Στις φιέστες των "Νοτιοανατολικών" και  "Βορειοδυτικών" προαστίων και πάσης της ενοριακής και μοναστηριακής επικράτειας...Να περάσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα...Τα πανηγύρια λοιπόν, μιας και τόφερε ο λόγος, κάποτε στα χωριά είχαν το πραγματικό τους νόημα.  Ο κόσμος τα περίμενε πως και πως, να ξεκουραστεί, να καλοπεράσει, να διασκεδάσει. Η καθημερινή σκληρή δουλειά, το μεροκάματο, ο αγώνας επιβίωσης, δεν άφηναν κανένα περιθώριο ανάπαυσης. Το πανηγύρι του χωριού ήταν μία όαση μέσα στην ατέλειωτη έρημο του καθημερινού μόχθου και η συμμετοχή του κόσμου ήταν καθολική. Δεν έλειπε κανένας. Ακόμα και άνθρωποι που όλο τον καιρό τους τον περνούσαν δουλεύοντας στην εξοχή, βοσκοί, υλοτόμοι, ξωμάχοι κάθε λογής, τη μέρα του πανηγυριού κατέβαιναν στο χωριό, φόραγαν τα καλά τους και πήγαιναν στην εκκλησιά ν' ανάψουν το κεράκι τους, να κάνουν το σταυρό τους και να λειτουργηθούν. Οι γυναίκες βρίσκανε την ευκαιρία να στολιστούν, να φορέσουν τα γιορτινά τους, να επιδειχτούν και να καμαρώσουν. Οι άντρες που είχαν όλο το βάρος της συντήρησης της οικογένειας, ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι και κανένας δεν τους παρεξηγούσε αν έπιναν κανένα ποτήρι παραπάνω κι' έριχναν καμιά βόλτα στη μουσική. Τα παιδιά οργίαζαν στους δρόμους και στην πλατεία του χωριού και ήταν αδύνατον να βρεθεί άνθρωπος να τα συμμαζέψει. Πανηγύριζαν με τον δικό τους αυθόρμητο τρόπο, παίζοντας, καυγαδίζοντας, φιλιώνοντας...Το πανηγύρι άρχιζε από την παραμονή της γιορτής. Οι δρόμοι του χωριού γέμιζαν από μικροπωλητές κάθε λογής που έστηναν τους πάγκους τους και πουλούσαν τις κάθε λογής πραμάτειές τους. Εικόνες αγίων, φυλακτά, οικιακά σκεύη, υφάσματα, στολίδια, αρώματα, παιχνίδια για τα παιδιά και ότι άλλο μπορούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου. Το κάθε καφενείο είχε τη μουσική του. Έπρεπε να καπαρώσεις τραπέζι από νωρίς, να πάρεις σειρά για το χορό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ...Η κάθε νοικοκυρά έπρεπε να κουβαλήσει ταψιά και δίσκους γεμάτους με ότι καλύτερο είχε φτιάξει. Αξέχαστα, ανεπανάληπτα, τα πανηγύρια εκείνου του καιρού στα χωριά...Το παραδοσιακά πανηγύρια στο Μόντρεαλ, απ ότι θυμάμαι, τα αναβίωσε ο Δημήτρης Γαλάνης σε πάρκα, προαύλια εκκλησιών και σε κοινοτικούς χώρους. Τέλεια οργανωμένα και με απόλυτη επιτυχία. Πανηγύρια που μάζεψαν τη νεολαία και ήταν η αφορμή για... ζευγαρώματα. Με το χρόνο, τα πανηγύρια άλλαξαν χαρακτήρα και πολλά πήραν τη μορφή Φεστιβάλ με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των οργανωτών. Όπως και να έχει, το Πανηγύρι ή Φεστιβάλ, μας δίνει την ευκαιρία να συνευρεθούμε, να διασκεδάσουμε, να φάμε ελληνικά, να περάσουμε λίγες ευχάριστες ώρες και - γιατί όχι - να ενισχύσουμε τους οργανισμούς μας. Εν πάση περιπτώσει, από πανηγύρια τουλάχιστον, καλά πάμε. Έστω...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
michael.tellides@cfmbradio.com         

No comments: