Εσείς τι λέτε;

Απόσχιση, το ανεκπλήρωτο όνειρο...

Στη "ντουλάπα" και πάλι το δημοψήφισμα για την απόσχιση, εάν κρίνουμε από τα εκλογικά αποτελέσματα. Για να δούμε...
Γεγονός πάντως είναι πως ένα "φάντασμα" πλανάται στον κόσμο, αν κοιτάξουμε το θέμα κάπως σφαιρικά. Το φάντασμα της απόσχισης... Και όλες οι δυνάμεις στις πέντε ηπείρους έχουν ενωθεί  σε μια ιερά συμμαχία για να το εξορκίσουν! Από τον Πάπα ως τον νέο τσάρο Putin, από τον Holland ως την Merkel, από τον Cameron ως τον Napolitano, από τον Harper ως τον Couillard και πάει λέγοντας...  
Είναι όμως πράγματι τόσο ισχυρή και επικίνδυνη αυτή η τάση της απόσχισης των παραδοσιακών κρατών; Μια ματιά στους γεωπολιτικούς χάρτες και επιβεβαιώνεται περίτρανα το μέγεθος του φαινομένου...Τελικά τι είναι αυτό το φαινόμενο; Η απάντηση στο ερώτημα είναι σύνθετη. Ίσως ο καλύτερος ορισμός, ­κατά την μαρξιστική ορολογία, ­είναι: "Απόσχιση, η γεροντική ασθένεια του εθνικισμού". Ένας υψηλός δηλαδή πυρετός των μικρό-εθνικιστικών ιδιαιτεροτήτων.  Από το μέγεθος δηλαδή του κράτους - έθνους περνάμε σε μεγέθη περιφερείας - έθνους ή περιοχής - έθνους ή ακόμη (όπως στην δική μας περίπτωση) επαρχίας - έθνους. Κάπου διάβασα πως η απόσχιση, κατά μία ερμηνεία, είναι η εξτρεμιστική άποψη της ιδεολογικής αρχής της "αυτοδιάθεσης των λαών". Μιας αρχής που έγινε ξανά της μόδας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την ένωση των δύο Γερμανιών. Γιατί απαγορεύεται στους Ουαλούς, στους Σκωτσέζους, στους Βάσκους, στους Κορσικανούς, στους Τσετσένους, στους Βορειοηπειρώτες, αυτό που πέτυχαν με τις ευλογίες και τη βοήθεια της Δύσης ­ οι Γερμανοί, οι Κροάτες, οι Βόσνιοι και οι Σλοβένιοι; Η ερώτηση εν τω μεταξύ, εμπεριέχει και μια πρώτη ερμηνεία του φαινομένου της απόσχισης: το τέλος του διπολισμού και η κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ στην Ευρώπη απελευθέρωσαν φυγόκεντρες δυνάμεις που έχουν ήδη αλλάξει τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη. Μια άλλη ερμηνεία είναι μια λέξη πολύ της μόδας: η παγκοσμιοποίηση. Μια περιοχή ή και μια πόλη έχει σήμερα οικονομικά συμφέροντα σε όλες τις ηπείρους πολύ πιο ισχυρά από άλλες περιοχές ή πόλεις του ίδιου κράτους. Έτσι κάθε μία από αυτές προσπαθεί να εφαρμόσει μια δική της εξωτερική οικονομική και εμπορική πολιτική, πολλές φορές σε αντίθεση με εκείνη του κράτους στο οποίο ανήκει. Και αυτό, σε μια εποχή όπου η οικονομία έχει αντικαταστήσει την πολιτική, έχει σαν αποτέλεσμα την κρίση της έννοιας του κράτους - έθνους. Στο Κεμπέκ το "φάντασμα" υποβλήθηκε σε προσωρινή αναισθησία. Παραμένει όμως στη ζωή με μηχανική υποστήριξης και καιροφυλακτεί...Πάλι με χρόνους με καιρούς, κάποια άλλη Marois θα αφυπνίσει το θηρίο, εν ονόματι   της "γλώττας" και της "καθαροαιμίας"...  Κάποιος άλλος "ελιτιστής" θα επιρρίψει όλες τις ευθύνες στους φεντεραλιστές για την "μιζέρια" και "κακοτυχιά" των αιώνιων "victimes", κυνηγώντας και πάλι το ανεκπλήρωτο όνειρο...                                                                                                 

Εσείς τι λέτε;