Total Pageviews

Wednesday, April 23, 2014

Εσείς τι λέτε;


 
"Σωστή" νέα γενιά...

Είναι πράγματι απογοητευτικό... Λίγες εβδομάδες πριν τις κοινοτικές εκλογές και ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί υποψήφιοι να διεκδικήσουν την νέα διοίκηση του οργανισμού. Ήταν βέβαια αναμενόμενο, εάν κρίνουμε από τις γενικές συνελεύσεις που δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν απαρτία με αποτέλεσμα τις απανωτές αναβολές...Το συγκεκριμένο γεγονός ωστόσο θα πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Που βαδίζουμε τελικά; Από τη μια έχουμε μία ιστορική κοινότητα με οργανωμένες υποτίθεται υπηρεσίες και με περιουσία η οποία - σύμφωνα με εκτιμήσεις - ξεπερνά τα εκατό εκατομμύρια και από την άλλη μία "ζωντανή" παροικία ογδόντα τόσων χιλιάδων, όπου μόλις ένας στους 1,600 συμμετέχει στα κοινά! Η στήλη το επεσήμανε επανειλημμένα. Τούτη εδώ η κοινότητα πάσχει από όραμα και προγραμματισμό και πολύ φοβάμαι πως όλα αυτά τα χρόνια χτίζαμε "Παρθενώνες" στην άμμο! Στραβό και το "άνοιγμα" με την αλλαγή της "αμαρτωλής" σκυτάλης... Οι νέοι "Μεσσίες" - που με τόσο ενθουσιασμό "υποδεχτήκαμε" - μοναδικό σκοπό είχαν την "ομαλή" φοίτηση των παιδιών τους στον "Σωκράτη"... Σίγουρα, η ατυχέστερη επιλογή της εκατονταετηρίδας...Τι να θυμηθεί κανείς, τι να ξεχάσει... Επί "ελπιδοφόρας" θητείας χάθηκαν οι σχολικές επιδοτήσεις, επιδεινώθηκαν οι σχέσεις Μητρόπολης- Κοινότητας, εθελοντές κατηγορήθηκαν χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία, (εάν τελικά υπήρξαν ουδέποτε δόθηκαν στην δημοσιότητα)  "δικάστηκαν" και διαγράφηκαν δίχως την έγκριση της Γ.Σ, αξιόλογα μέλη του οργανισμού "εξαφανίστηκαν" ή συρρικνώθηκαν δραματικά, περιουσιακά στοιχεία προνομιακής τοποθεσίας εκποιήθηκαν και το "κερασάκι" στην τούρτα, ρεζιλευτήκαμε στα ξένα μέσα ενημέρωσης για ανύπαρκτα σκάνδαλα που σκοπίμως διοχέτευσαν αντιπολιτευόμενοι "καλοθελητές"...Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως α-κοινοτική. Φαινόμενό της είναι η αποχή των συμπαροίκων από τα κοινοτικά δρώμενα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει όλους μας μα περισσότερο τους κοινοτικούς και όσους ελάχιστους ασχολούνται ακόμη  με τον οργανισμό. Η "σωστή" νέα γενιά πιστεύω είναι αυτή που έχει τη δύναμη και τα προσόντα να επέμβει δυναμικά στην εξέλιξη του οργανισμού και να τον οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση, την αδιαφορία και την βέβαιη εξαφάνιση... Ωστόσο, έχει αποστασιοποιηθεί από όλα αυτά καθώς το παρόν κοινοτικό σύστημα λειτουργεί μέσα στο πιο αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο. Φυσικά, και οι ίδιοι οι νέοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η αδιαφορία και η μη συμμετοχή τους στα κοινοτικά δρώμενα ζημιώνει κατά κύριο λόγο τον οργανισμό και την ομογένεια σαν σύνολο. Θα πρέπει λοιπόν να στοχεύουν στην πολιτική συμμετοχή. Γιατί οι νέοι άνθρωποι, εκτός από τις γνώσεις, έχουν μεγαλύτερη συναίσθηση των κοινωνικών προβλημάτων, καθώς πολλά από αυτά απασχολούν ιδιαίτερα τους ίδιους, όπως η παιδεία, η θρησκεία, η εργασία...  Ακόμη, πολλά θέματα έχουν τη δυνατότητα να τα διαχειριστούν με μεγαλύτερη αντίληψη και ταχύτητα, όπως εκείνα που σχετίζονται με την τεχνολογία. Έφτασε η ώρα η "σωστή" νέα γενιά να πρωτοστατήσει στην επίλυση των πολλαπλών συλλογικών προβλημάτων. Πάντως, μέχρις ότου η γενιά αυτή δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον νομίζω πως η ανανεωμένη θητεία της παρούσας διοίκησης θα ήταν μάλλον μία ρεαλιστική - έστω και προσωρινή - λύση. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένος  πως η ενεργή και γόνιμη συμμετοχή των "σωστών" νέων στην κοινότητα και τους οργανισμούς θα οδηγήσει στην διαφύλαξη, την πρόοδο και - γιατί όχι - στην ανάπτυξή τους...
 
Εσείς τι λέτε;

                                                                                       


Saturday, April 19, 2014

Εσείς τι λέτε;


Πάσχα της αγάπης...

Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις και τα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, στις χώρες της διασποράς, υποδέχονται με κατάνυξη το Άγιο Πάσχα, αυτή τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού.
Πάσχα των Ελλήνων. Πάσχα της αγάπης, της συναδέλφωσης, της χαράς και της προσμονής. Πάσχα του οικουμενικού ελληνισμού. Πάσχα της ανάστασης των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο φωτεινό μέλλον του έθνους των Ελλήνων, όπου κι αν αυτό βρίσκεται. Μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα της ομογένειας.
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι απόδημοι Έλληνες, μαζί με τους υπόλοιπους χριστιανούς, τιμούν ευλαβικά και πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη και την πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα, τελούνται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις οργανωμένες παροικίες. Ίσως γιατί εκτός ελληνικών συνόρων η Ανάσταση είναι συνυφασμένη περισσότερο με την έννοια της Ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης.
Η ομογενείς του Καναδά θα κατακλύσουν και πάλι της Εκκλησιές για να ανάψουν τις λαμπάδες με το Φώς της Αναστάσεως ψάλλοντας "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…."
Κι όπως υπενθυμίζει ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, ο ελληνισμός ήταν αυτός, που όχι μόνο δέχθηκε από τους πρώτους τον Σωτήρα, αλλά επίσης έγινε διαπρύσιος κήρυκας και προσέφερε αυτή την σωτηρία ως δώρο και θεμέλιο πολιτισμού, μαζί με τη γραφή και την επιστήμη στην οικουμένη.
Συνταιριάζοντας ακριβώς το νόημα Πάσχα με την έννοια της Ελευθερίας, ο λαός αλλά και οι ποιητές μας, ύμνησαν την λαμπρότητα της γιορτής, δίνοντας σε στίχους πλαστικούς, όλη την ομορφιά μέσα στην οποία συντελείται το θαύμα της Ανάστασης.
Χριστός Ανέστη! Καλό Πάσχα!
Αυτές οι ευχές δεσπόζουν τις ημέρες αυτές στα χείλη μας και φωτίζουν τα πρόσωπα και τις καρδιές μας. Συμπυκνώνουν δε οι ευχές αυτές το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας και τις συνέπειες που έχει για τον καθένα μας, το γεγονός αυτό. Η ευχή "Καλό Πάσχα" δείχνει για τον καθένα μας, μία πορεία που πρέπει να πάρουμε, για να νοιώσουμε την ευλογία της Αναστάσεως του Χριστού στην προσωπική μας ζωή. 
Αν θέλουμε να γιορτάσουμε και μείς αληθινά το Πάσχα, δεν πρέπει να περιοριστούμε στο εξωτερικό σκηνικό της γιορτής - τα αυγά, τους χορούς, τα τραγούδια - αλλά χρειάζεται να αφομοιώσουμε με την ψυχή μας το βαθύτερο νόημά της.
Κάθε Πάσχα είναι μία έντονη κλήση του Θεού για ΕΞΟΔΟ, από την ατμόσφαιρα του φόβου και της αποκαρδίωσης, στην περιοχή της ελπίδας...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Μιχάλης Τελλίδης
 

Thursday, April 10, 2014

Εσείς τι λέτε;


Απόσχιση, το ανεκπλήρωτο όνειρο...
Στη "ντουλάπα" και πάλι το δημοψήφισμα για την απόσχιση, εάν κρίνουμε από τα εκλογικά αποτελέσματα. Για να δούμε...
Γεγονός πάντως είναι πως ένα "φάντασμα" πλανάται στον κόσμο, αν κοιτάξουμε το θέμα κάπως σφαιρικά. Το φάντασμα της απόσχισης... Και όλες οι δυνάμεις στις πέντε ηπείρους έχουν ενωθεί  σε μια ιερά συμμαχία για να το εξορκίσουν! Από τον Πάπα ως τον νέο τσάρο Putin, από τον Holland ως την Merkel, από τον Cameron ως τον Napolitano, από τον Harper ως τον Couillard και πάει λέγοντας...  
Είναι όμως πράγματι τόσο ισχυρή και επικίνδυνη αυτή η τάση της απόσχισης των παραδοσιακών κρατών; Μια ματιά στους γεωπολιτικούς χάρτες και επιβεβαιώνεται περίτρανα το μέγεθος του φαινομένου...Τελικά τι είναι αυτό το φαινόμενο; Η απάντηση στο ερώτημα είναι σύνθετη. Ίσως ο καλύτερος ορισμός, ­κατά την μαρξιστική ορολογία, ­είναι: "Απόσχιση, η γεροντική ασθένεια του εθνικισμού". Ένας υψηλός δηλαδή πυρετός των μικρό-εθνικιστικών ιδιαιτεροτήτων.  Από το μέγεθος δηλαδή του κράτους - έθνους περνάμε σε μεγέθη περιφερείας - έθνους ή περιοχής - έθνους ή ακόμη (όπως στην δική μας περίπτωση) επαρχίας - έθνους. Κάπου διάβασα πως η απόσχιση, κατά μία ερμηνεία, είναι η εξτρεμιστική άποψη της ιδεολογικής αρχής της "αυτοδιάθεσης των λαών". Μιας αρχής που έγινε ξανά της μόδας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την ένωση των δύο Γερμανιών. Γιατί απαγορεύεται στους Ουαλούς, στους Σκωτσέζους, στους Βάσκους, στους Κορσικανούς, στους Τσετσένους, στους Βορειοηπειρώτες, αυτό που πέτυχαν με τις ευλογίες και τη βοήθεια της Δύσης ­ οι Γερμανοί, οι Κροάτες, οι Βόσνιοι και οι Σλοβένιοι; Η ερώτηση εν τω μεταξύ, εμπεριέχει και μια πρώτη ερμηνεία του φαινομένου της απόσχισης: το τέλος του διπολισμού και η κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ στην Ευρώπη απελευθέρωσαν φυγόκεντρες δυνάμεις που έχουν ήδη αλλάξει τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη. Μια άλλη ερμηνεία είναι μια λέξη πολύ της μόδας: η παγκοσμιοποίηση. Μια περιοχή ή και μια πόλη έχει σήμερα οικονομικά συμφέροντα σε όλες τις ηπείρους πολύ πιο ισχυρά από άλλες περιοχές ή πόλεις του ίδιου κράτους. Έτσι κάθε μία από αυτές προσπαθεί να εφαρμόσει μια δική της εξωτερική οικονομική και εμπορική πολιτική, πολλές φορές σε αντίθεση με εκείνη του κράτους στο οποίο ανήκει. Και αυτό, σε μια εποχή όπου η οικονομία έχει αντικαταστήσει την πολιτική, έχει σαν αποτέλεσμα την κρίση της έννοιας του κράτους - έθνους. Στο Κεμπέκ το "φάντασμα" υποβλήθηκε σε προσωρινή αναισθησία. Παραμένει όμως στη ζωή με μηχανική υποστήριξης και καιροφυλακτεί...Πάλι με χρόνους με καιρούς, κάποια άλλη Marois θα αφυπνίσει το θηρίο, εν ονόματι   της "γλώττας" και της "καθαροαιμίας"...  Κάποιος άλλος "ελιτιστής" θα επιρρίψει όλες τις ευθύνες στους φεντεραλιστές για την "μιζέρια" και "κακοτυχιά" των αιώνιων "victimes", κυνηγώντας και πάλι το ανεκπλήρωτο όνειρο...                                                                                                 

Εσείς τι λέτε;  

 
                                                                                                        

Thursday, April 3, 2014

Εσείς τι λέτε;


Όλοι στις κάλπες...

Το δικαίωμα της ψήφου όλων των πολιτών είναι από τις πιο βασικές κολώνες της δημοκρατίας. Γνωρίζοντας ότι η απεμπόληση σημαντικών δικαιωμάτων είναι πάντα εις βάρος του λαού και η απαξίωση τόσων λαϊκών αγώνων για τη θεμελίωση της Δημοκρατίας ώστε να έχουμε σήμερα το "εκλέγειν και το εκλέγεσθαι", η προοπτική της αποχής από κάθε εκλογική διαδικασία με βρίσκει τελείως αντίθετο. Το είπα και το έγραψα επανειλημμένα.Πιστεύω ότι το σημαντικότερο όπλο του πολίτη να αλλάξει την κοινωνία του είναι η κυρίαρχη έκφραση της πολιτικής του βούλησης μέσω της ψήφου. Αν αυτή η κυρίαρχη πολιτική πράξη παραχωρηθεί στα χέρια των λίγων, γεγονός που βιώνουμε σε παγκόσμια κλίμακα τα τελευταία χρόνια, τότε το δικαίωμα της πολιτικής λαϊκής έκφρασης είτε με την μορφή της αποδοχής και επιβράβευσης συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών είτε η απόρριψή τους, τότε η έκφραση της διαμαρτυρίας χάνεται... Και μαζί χάνεται και η προοπτική για καλυτέρευση της καθημερινότητας που ο καθένας μας ζει και βιώνει. Στις επικείμενες επαρχιακές εκλογές  ας δώσουμε όλοι το παρών και ας στηρίξουμε τα κόμματα και τους ανθρώπους που έχουν Αρχές, Αξίες και Ιδανικά και ενδιαφέρονται για το κοινό συμφέρον. Ανθρώπους που η μέχρι τώρα πορεία της ζωής τους τα έχει δείξει αυτά. Ας μην αφεθούμε στην οργή και στην απογοήτευση ισοπεδώνοντας τους πάντες με τη φράση "όλοι ίδιοι είναι". Ας βρούμε και ας επιλέξουμε τους - κατά την αντίληψή μας - καλύτερους. Άλλωστε, στο δημοκρατικό πλαίσιο αυτό ακριβώς είναι υποχρέωση του καθενός μας. Η αποχή από τις εκλογές - σύνηθες φαινόμενο στην παροικία μας - όχι μόνο δεν λύνει τα πολλαπλά καθημερινά προβλήματά μας, αντίθετα τα επιδεινώνει... Απέχοντας από τις εκλογές στηρίζουμε τα συμφέροντα των ολίγων, αφού τα αποτελέσματα των εκλογών βγαίνουν με βάση αυτών που ψήφισαν και όχι των απεχόντων... Συνεπώς, απέχοντας είμαστε όλοι υπεύθυνοι για εκείνους που τελικά θα εκλεγούν. Τι θα γίνει τώρα αν οι απογοητευμένοι ψηφίσουν; Θα επιλέξουν τους αξιολογότερους που θα μπορέσουν να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους. Ξενιτευτήκαμε για μια καλύτερη ζωή και διαλέξαμε ως δεύτερη πατρίδα μας τον Καναδά της ειρήνης, της ελευθερίας και της ευημερίας. Για μας και τα παιδιά μας... Οι καιροί είναι δύσκολοι και πονηροί. Ας κρατήσουμε το μυαλό και τα μάτια μας ανοιχτά. Οι μεθαυριανές εκλογές στο Κεμπέκ είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Έχουμε καθήκον και υποχρέωση να κατεβούμε όλοι να ψηφίσουμε. Η μη συμμετοχή σίγουρα δεν είναι η λύση για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Ας γίνουμε ενεργοί πολίτες που αποφασίζουν για το Μέλλον και τη Ζωή τους. Στις 7 Απριλίου 2014 όλοι στις κάλπες...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλιδης