Οι Έλληνες αρέσκονται να κατασκευάζουν μύθους και να τους πιστεύουν ως αδιάσειστα γεγονότα. Ενας απο τους αγαπημένους μύθους που διακινείται επίμονα τελευταία λόγω βαθιάς ελληνικής κρίσης είναι αυτός που σχετίζεται με τον απόδημο ελληνισμό, τη "Μεγάλη" δεύτερη Ελλάδα. Ακόμη και ο πρωθυπουργός δεν απέφυγε την πεπατημένη αφού σε συνέντευξή του μεταξύ άλλων δήλωσε: "Είμαστε ένας εργατκός και ταλαντούχος λαός. Κοιτάξτε τους ομογενείς. Βρίσκονται παντού και είναι παντού επιτυχημένοι". Μία απο τις γνωστές "κορόνες" των ελλήνων πολιτικών στις οποίες μας έχουν συνηθίσει. Το ότι οι έλληνες "βρίσκονται" παντού δεν πρέπει να αποτελεί καύχημα και θριαμβολογία αλλά αδιάψευστη απόδειξη της διαχρονικά παταγώδους αποτυχίας της "μητριάς" πατρίδας να ζήσει τα παιδιά της. Οι Έλληνες δεν μεταναστεύουν απο επιλογή αλλά εξ ανάγκης. Επειδή στην γεννέτειρα δεν υπάρχει κανένα μέλλον γι' αυτούς, προπάντων όμως για τα παιδιά τους. Ακόμη το κατά κόρον επαναλαμβανόμενο "τροπάριο" ότι οι απόδημοι "είναι το εκλεκτότερο κομμάτι του ελληνσιμού" και ότι είναι παντού επιτυχημένοι είναι ανακριβές και ανυπόστατο. Το ότι υπάρχουν κάποιοι δισεκατομμυριούχοι ομογενείς αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι εκπατρισμένοι Έλληνες είναι μεγιστάνες! Δεκάδες χιλιάδες ομογενείς ανα την υφήλιο ζούν σήμερα με μειωμένη σύνταξη ή με επίδομα πρόνοιας... Οταν λοιπόν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ζεί κάτω απο το όριο της φτώχειας και μάλιστα στις πλουσιώτερες χώρες του δυτικού κόσμου αναρωτιέται κανείς πόσο "επιτυχημένοι" μπορεί να είναι οι ομογενείς που δαβιούν σε λιγότερο "τυχερές" χώρες του πλανήτη... Καυχιόμαστε τέλος για την επαγγελματική και κοινωνική άνοδο των εκπατρισμένων Ελλήνων αλλά κανείς δεν κάνει τον κόπο να πεί λέξη για τα απίστευτα ποσοστά των περιθωριακών ομάδων ελληνικής καταγωγής απόρων, αλκοολικών, τοξικομανών, ψυχασθενών...
Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες της διασποράς δεν είναι ούτε καλύτεροι ούτε και χειρότεροι απο τους ελλαδίτες συμπατριώτες τους. Ο απανταχού ελληνισμός είναι τόσο ανεπανόρθωτα κατακερματισμένος και αλληλοσπαρασόμενος που όχι μόνο τη γενέτειρα δεν μπορεί να βοηθήσει αλλά συχνά ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό.
Η ταλαίπωρη πατρίδα μηδαμινά πράγματα μπορεί να περιμένει απο τα ξενητεμένα παιδιά της αφού και ο "δεύτερος πνεύμονάς" της είναι εξίσου ανεπανόρθωτα λαβωμένος όσο και ο πρώτος. Ούτε όμως και οι απόδημοι έχουν να προσδοκούν οτιδήποτε πλέον απο την χρεοκοπημένη "μητριά" πατρίδα.
Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com
No comments:
Post a Comment