Total Pageviews

Friday, June 28, 2013

Εσείς τι λέτε;


 
Χρόνια Πολλά Καναδά!

Για μας τους έλληνες που ζούμε στον Καναδά και με λύπη παρακολουθούμε τα προβλήματα της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό και διεθνή οικονομικό στίβο είναι προφανές ότι η δεύτερη πατρίδα μας τα πάει πολύ καλύτερα και συχνά ευλογούμε το χώμα που πατάμε για το σύστημα που έχει και το γεγονός ότι δεν έχουμε πέσει στα χάλια όχι μόνο της γενέτειρας αλλά ακόμη και της γειτονικής Αμερικής.
Μάλιστα, η στατιστική υπηρεσία του Καναδά πρόσφατα εξέδωσε έκθεση στην οποία αναφέρει ότι στις ΗΠΑ το ακαθάριστο προϊόν της χώρας έπεσε κατά 6% - που θεωρείται σημαντική ύφεση - ενώ στον Καναδά είχαμε μία ηπιότερη ύφεση της τάξης του 3,3% της μείωσης του εθνικού ακαθάριστου προϊόντος.
Το ποσοστό αυτό θεωρείται πολύ μικρότερο και από τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις που είχε περάσει ο Καναδάς το 1980 το 1982 και βέβαια το 1991.
Έτσι λοιπόν θα πρέπει να χαιρόμαστε που ζούμε σε αυτήν την υπέροχη χώρα, μία χώρα η οποία και μετανάστες δέχεται ακόμη και ανοιχτή είναι σε όλες τις κουλτούρες. Επί πλέον εγγυάται περίθαλψη ιατροφαρμακευτική και εφαρμόζει ένα σύστημα πολιτικοοικονομικό το οποίο δεν είναι τέλειο όμως τουλάχιστον αντέχει στα διεθνή προβλήματα και στην διεθνή κρίση.
Θα πρέπει ακόμα να χαιρόμαστε που απολαμβάνουμε ασφάλεια, ηρεμία, ευκαιρίες εργασίας, τεράστιες δυνατότητες στον επιχειρηματικό τομέα και σίγουρα ένα υποδειγματικό αλλά και προσιτό εκπαιδευτικό σύστημα.
Χιλιάδες ελληνόπουλα της δεύτερης και τρίτης γενιάς κατέχουν σήμερα υψηλές θέσεις σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς. Ειδικά η παροικία μας μπορεί να καυχιέται για  τους αξιόλογους επιστήμονες, άξιους πολιτικούς  και επιτυχημένους επιχειρηματίες της.
Με αυτά τα δεδομένα δεν θεωρείται πλέον ασυνήθιστη η τάση πολλών νέων ελλήνων   να επιδιώκουν τα τελευταία χρόνια να μεταναστεύσουν στον Καναδά για να εξασφαλίσουν τακτική εργασία, μία σωστή εκπαίδευση και κατ επέκταση ένα λαμπρότερο μέλλον.
Και εάν μπορούσε να διαφοροποιηθεί η μεταναστευτική πολιτική του Κεμπέκ, σίγουρα θα βλέπαμε ένα νέο μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα προς την επαρχία μας...  
Τη Δευτέρα ο Καναδάς σβήνει τα 146 κεράκια του.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Καναδά. Να τα χιλιάσεις!

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης

 

Wednesday, June 19, 2013

Εσείς τι λέτε;


 
 
Άγιος Ιωάννης Ένα σύμβολο εθνικισμού!

Τίποτα πλέον δεν μας εκπλήσσει απ' όσα συμβαίνουν στο "ιδιαίτερο" έθνος μας. 
Καθημερινή ρουτίνα έχουν γίνει οι "αστυνομικές" παρεμβάσεις για παραβίαση των γλωσσικών κανόνων και όχι μόνο...
Η μανία των γκεστάπο ξέσπασε τελευταία σε δημόσιους χώρους ακόμη και στα ...γήπεδα!  
Παρ όλες τις επίμονες και πολυδάπανες "προσπάθειες" του Office québécois de la langue françaises, θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς πως είναι δυνατόν να προστατευτεί η γλώσσα όταν "εμπλουτίζεται" συνεχώς με νέες ασυνάρτητες λέξεις όπως "hambourgeois", "chiens chauds" κ.α. Και ακόμη, πως μπορεί να επιβιώσει ο οποιοσδήποτε "ξεχωριστός" (στην προκειμένη περίπτωση ευρωπαϊκού τύπου πολιτισμός) όταν υιοθετεί έναν καθαρά δυτικό τρόπο ζωής! Δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους "pure laine joual", που από τη μια καταδιώκουν τους επιλεγμένους μετανάστες που περιφέρονται με την εθνική τους στολή και από την άλλη ανέχονται και - το χειρότερο - κατοχυρώνουν νομικά την " ιδιαιτερότητα" των κίναιδων που στις παρελάσεις "ομοφυλόφιλης υπηρηφάνειας" προκαλούν τον γέλωτα με τα καμώματα και την τραβεστί ενδυμασία! 
Το θέμα πάντως πάει αρκετά βαθύτερα και κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με το φαινόμενο της φυλετικής διάκρισης, που βέβαια απασχολεί όλες τις σύγχρονες κοινωνίες. 
Μία διάκριση που επικεντρώνεται στις πολιτισμικές διαφορές, σε ανασφαλείς κυρίως λαούς και εμφανίζεται ως η μοναδική γραμμή άμυνας της κοινωνίας στην συνεχιζόμενη εισροή των ξένων προσπαθώντας έτσι να διατηρήσει την καθαρότητα της φυλής, την εθνική ταυτότητα, την κουλτούρα και το κοινό παρελθόν αναλλοίωτο από παρεμβολές. Κατά γενικό κανόνα φτάνει στο ανόητο, στο γελοίο, στο ακραίο!
Ο Καναδάς, λόγω της συνταγματικής δομής και του ασαφούς συστήματος, συχνά συμπεριφέρεται εντελώς παθητικά στις απαιτήσεις και τα καπρίτσια των ομόσπονδων συνεταίρων του.
Μεθαύριο το Κεμπέκ θα γιορτάσει τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή που από θρησκευτικό σύμβολο κατέστη καθαρά εθνικιστικό για να μαρτυρεί τις πραγματικές αυτονομιστικές προθέσεις των οραματιστών εμπνευστών.  
Και οι κοινοπολιτειακοί αποικιοκράτες, χωρίς σαφή και συγκεκριμένη πολιτική βούληση και γεμάτοι ενοχές από το αμαρτωλό και ένοχο παρελθόν, υποχωρούν και ενίοτε συνηγορούν με τους "αυτοκυρίαρχους" παρατείνοντας έτσι την αγωνία των ταλαίπωρων πολιτών για μία ενδεχόμενη διάλυση της - έστω και επιφανειακά - "καλύτερης" χώρας στον κόσμο...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης

 

Thursday, June 13, 2013

Εσείς τι λέτε;


Δυσοίωνες προβλέψεις...

Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι φωνές για χωρισμό της κοινότητας από την εκκλησία, χωρίς τις περισσότερες φορές να εννοούν την ακριβή σημασία του όρου ΧΩΡΙΣΜΟΣ. Ανέκαθεν βέβαια υπήρχε διάσταση αντιλήψεων ως την πραγματική έννοια του. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο απανταχού ελληνισμός στη συντριπτική πλειοψηφία του είναι ταυτισμένος με την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Ο όρος "Κοινότητα" στην επίσημη έννοια είναι λαός οργανωμένος νομοθετικά σε ενιαία δομή εξουσίας την οποία ασκεί με τους νομίμως από αυτήν εκλεγμένους αντιπροσώπους. Ο όρος "Εκκλησία" κατά την επίσημη εκκλησιαστική του έννοια είναι όλος ανεξαιρέτως ο λαός, τα άτομα που συγκροτούν το πλήρωμα της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας. Δηλαδή, ο ίδιος ο λαός που συγκροτεί την έννοια της κοινότητας συγκροτεί και την έννοια της εκκλησίας. Συνεπώς, βάσει αυτών των δεδομένων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί αυτή η πραγματικότητα. Άρα, όταν μιλάμε για χωρισμό κοινότητας - εκκλησίας είναι σαν να ζητάμε να διχοτομήσουμε το ένα και αυτό σώμα. Η διοίκηση της εκκλησίας, ως ανεξάρτητος διοικητικός και λειτουργικός φορέας, έχει την δυνατότητα να ρυθμίζει τα ζητήματα που αφορούν την υπόσταση και τη λειτουργία της χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις δεδομένου ότι είναι ο μόνος φορέας που από τη φύση και αποστολή του έχει αυτήν την αρμοδιότητα. Παράλληλα, η διοίκηση της κοινότητας έχει και εκείνη την δυνατότητα να ρυθμίζει χωρίς παρεμβολές τα δικά της υπηρεσιακά ζητήματα. Το θέμα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια μεταξύ ΕΚΜΜ και Μητρόπολης είναι καθαρά οικονομικό. Η Μητρόπολη - όπως ισχυρίζεται η ηγεσία της - για να ανταπεξέλθει στις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις της απαιτεί από τους ναούς καθορισμένη τακτική οικονομική ενίσχυση. Η κοινότητα, η οποία βάσει του καταστατικού της θεωρείται δογματικός οργανισμός, λόγω των περιορισμένων εσόδων που αποκομίζουν οι υπηρεσίες της και των υπέρογκων εξόδων που απαιτούν τα κτίρια και οι ιδιόκτητες εκκλησίες της, αδυνατεί πλέον να ανταπεξέλθει στις "πνευματικές" της υποχρεώσεις. Η εξεύρεση βιώσιμης λύσης δεν θεωρείται εύκολη, εάν λάβουμε υπόψη μας την δραματική συρρίκνωση της κοινότητας τα τελευταία χρόνια και την αναμφισβήτητη ισχύ και επιρροή της εκκλησίας στον λαό.Πολύ φοβάμαι πως οι επιλογές της άλλοτε "μεγαλώνυμης" είναι ασφυκτικά περιορισμένες. Η θα συνεχίσει να καταβάλει ευλαβικά την καθορισθείσα "λογία" με όποιες θυσίες, ή μοιραία θα συρρικνωθεί περεταίρω μέχρις ότου έρθει ο αναπόφευκτος μαρασμός. Και εάν κρίνουμε από τη συμμετοχή και τον "ενθουσιασμό" των μελών, οι προβλέψεις για το μέλλον της διαγράφονται μάλλον δυσοίωνες...

Εσείς τι λέτε;
                                                                                 

Thursday, June 6, 2013

Εσείς τι λέτε;


 
Όλοι μαζί μπορούμε!
Έχει γίνει πλέον συνείδηση σε όλους πως για να συνεχίσουν να υπάρχουν τα ελληνικά μας σχολεία χρειάζονται την υποστήριξη μας. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή δείχνει καθαρά τις επίπονες προσπάθειες των πρωτοπόρων που έβαλαν τα θεμέλια και ύψωσαν το εκπαιδευτικό οικοδόμημα τούτης της παροικίας. Ένα οικοδόμημα που με πάση θυσία πρέπει να διατηρήσουμε.Το 1909 άρχισε να λειτουργεί στο Μόντρεαλ το πρώτο ελληνικό Σχολείο "Πλάτων" που το 1910 οργανώθηκε σε κανονικό ημερήσιο Σχολείο, το πρώτο στο είδος του στην Βόρεια Αμερική.Το 1925 μια ομάδα εθελοντών από την Κοινότητα αγόρασε την εκκλησία της Αγίας Τριάδας και ίδρυσε δεύτερο Σχολείο, το "Αγγλο-Ελληνικό Σωκράτης", το οποίο ακολούθησε το πρόγραμμα διδασκαλίας του Προτεσταντικού Σχολικού Συστήματος του Μόντρεαλ και η ελληνική γλώσσα και κουλτούρα διδάσκονταν επιπλέον των αγγλικών και γαλλικών μαθημάτων.Όμως, η οικονομική κρίση της εποχής, ανάγκασε τους έλληνες να συσπειρωθούν σε μία εκκλησία, την Αγία Τριάδα και να ενώσουν το Σχολείο "Πλάτων" με το Σχολείο "Σωκράτης" το 1931. Παρά τα οικονομικά προβλήματα, τα μέλη της Κοινότητας κατάφεραν να κρατήσουν το Σχολείο και να σπουδάσουν τα παιδιά τους.Κατά τις δεκαετίες του 1950 και 1960 νέοι μετανάστες έφθαναν κατά χιλιάδες και συνέχεια αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών.Το 1970 άλλαξε το όνομα σε "Δημοτικό Σχολείο Σωκράτης" και το 1972 η Κοινότητα υιοθέτησε το γαλλικό σύστημα εκπαίδευσης, αποκτώντας έτσι το δικαίωμα για επιχορηγήσεις.Το 1978 υπογράφτηκε συμφωνία με το Καθολικό Σύστημα CECM, εξασφαλίζοντας καλύτερα εκπαιδευτικά εφόδια, ενώ η οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης του Κεμπέκ βοήθησε το Σχολείο να αναπτυχθεί και να επεκταθεί. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε να λειτουργεί και το ημερήσιο Σχολείο "Δημοσθένης" στο Λαβάλ.Χιλιάδες ελληνόπουλα απεφοίτησαν από τα ελληνικά μας Σχολεία και τα περισσότερα διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της Καναδικής κοινωνίας και όχι μόνο. Τα Σχολεία μας σήμερα θεωρούνται "μοντέλο" και παράδειγμα προς μίμηση. Η σωστή   όμως λειτουργία, ανάπτυξη και μακροζωία τους - κυρίως μετά τις κυβερνητικές περικοπές - εξαρτάται από μας και μόνο.Η ερανική επιτροπή των Σχολείων "Σωκράτης", "Δημοσθένης", "Αριστοτέλης", "Πλάτων-Όμηρος" και "Άγιος Νικόλαος" ζητά για άλλη μία φορά από την παροικία να δείξει και έμπρακτα την αγάπη και υποστήριξή της ώστε να συνεχιστεί η ανοδική πορεία και περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνικών μας Σχολείων. Στόχος του φετινού Μαραθωνίου, το ποσόν των $150,000. Ας προσπαθήσουμε να τον επιτύχουμε.  Η καλύτερα... να τον ξεπεράσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε!

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης                                                                                        

Saturday, June 1, 2013

Είδαμε το Χάρη με τα μάτια μας...

Ο περιοδεύων θίασος του Χάρη Ρώμα ήρθε να μας θυμίσει κάποιες καλές εποχές τότε που το θέατρο, στο όχι μακρινό παρελθόν, ανθούσε κυριολεκτικά στο Μόντρεαλ.Η παράσταση «Είδα το Χάρη με τα μάτια μου» κατά γενική ομολογία ήταν εξαιρετική. Χωρίς υπερβολές στο χώρο, στην επιτηδευμένη κουλτούρα και στην ερμηνεία. Έτρεχε απρόσμενα ευχάριστα και οι ερμηνείες έδωσαν συναίσθημα στους ρόλους και στο θέμα. Ο Χάρης Ρώμας για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι είναι θεατράνθρωπος με εξαιρετικές στιγμές. Κλασσικά καλή η Άννα Κουρή, αποκάλυψη η νεαρή Πλάκα Πηνελόπη η οποία διαθέτει ταλέντο τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα και ανεπανάληπτος ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος Λεωνίδας Καλφαγιάννης. Ο Χάρης Ρώμας (το πραγματικό του όνομα Χαράλαμπος Ρασσιάς) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου 1960 και φοίτησε στη Σχολή Μωραΐτη. Μαθητής ακόμη στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη έδωσε ακρόαση για τη θρυλική «Πορνογραφία» του Μάνου Χατζιδάκι, όπου προσελήφθη για πρωταγωνιστικό ρόλο. Αμέσως μετά επελέγη από το Εθνικό Θέατρο για τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, που παίχτηκε στην Επίδαυρο.Στον κινηματογράφο πρωτόπαιξε στην ιστορική «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη και στην ταινία «Ροζ Ολοταχώς». Στην τηλεόραση μαζί με την Άννα Χατζησοφιά γράφουν τα σενάρια για τα σίριαλ «Οι μεν και οι δεν», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Λίφτινγκ», «Το Καφέ της Χαράς», «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο» και «Ο κακός βεζίρης».

 
Ο Χάρης Ρώμας στα στούντιο του CFMB όπου και παρεχώρησε ραδιοφωνική συνέντευξη εφ όλης της ύλης. Στην φωτογραφία διακρίνονται από αριστερά: Κώστας Κουρεμπανάς, Δημήτρης Ηλίας, Μιχάλης Τελλίδης, Γιώργος Γκιούσμας, Χάρης Ρώμας, Ρένα Παπαθανάκου