Total Pageviews

Tuesday, February 28, 2012

Εσεις τι λέτε;



«Cash Greeks»

Με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο επιχειρούν ορισμένοι «προνομιούχοι» έλληνες να βγάλουν τα χρήματα τους από την Ελλάδα υπό τον φόβο της χρεοκοπίας. Πρόκειται για πολιτικούς, εφοπλιστές, εμπόρους, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και καλλιτέχνες, που αγοράζουν σπίτια και εξοχικά στο εξωτερικό πληρώνοντας όσο όσο! Οι εν λόγω «επενδυτές κρίσης» αναζητούν την ασφάλεια και γι' αυτό προτιμούν ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ελβετία και η Μεγάλη Βρετανία, επενδύοντας εκατομμύρια σε πολυτελείς κατοικίες και πανάκριβα σαλέ. Εξ άλλου, εκατοντάδες βορειοελλαδίτες έχουν αποκτήσει σπίτια στη Βουλγαρία και τα Σκόπια. Η μεγαλύτερη όμως ζήτηση καταγράφεται στη γειτονική «σύμμαχο» Τουρκία. Βέβαια, πριν από λίγα χρόνια, η αγορά κατοικίας στην Τουρκία από έλληνες θα ακουγόταν μάλλον σαν ανέκδοτο. Σήμερα, αποτελεί γεγονός. Υπολογίζεται ότι τους τελευταίους 12 μήνες, περίπου 10,000 τουρκικά ακίνητα έχουν περάσει στα χέρια ελλήνων με τη ζήτηση να είναι αυξημένη κυρίως στα παράλια της Μικράς Ασίας όπου τα διαμερίσματα πωλούνται όπως τα ζεστά γλυκίσματα! Αναρίθμητοι «προνομιούχοι» έλληνες, σε πείσμα της ανέχειας και φτώχειας στην πατρίδα, προχωρούν σε μαζικές αγορές σπιτιών και επαγγελματικών ακινήτων έχοντας το προσωνύμιο «Nakit Yunanlilar» ή «Cash Greeks».Έλληνες δηλαδή που πληρώνουν σε ρευστό.
Θα μου πείτε, που τα βρήκαν οι «προνομιούχοι» τόσα χρήματα όταν σήμερα στην Ελλάδα πολύς κόσμος μένει άστεγος, χωρίς δουλειά, σπίτι, περίθαλψη και με άδειο στομάχι; Η απάντηση πιστεύω είναι ευνόητη… Πάντως, έχω την έντονη εντύπωση πως αρκετοί νεοέλληνες πάσχουν από αμνησία ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι εντελώς ανιστόρητοι. Όπως διαπιστώνεται, έχουν παντελή άγνοια για την τετρακοσάχρονη κατοχή και σκλαβιά, για την ανελέητη σφαγή και τον άγριο διωγμό των προγόνων από τον Πόντο, την Μικρά Ασία και άλλες ξεχασμένες πατρίδες, σίγουρα δεν έμαθαν για τα «Σεπτεμβριανά» και δεν πήραν καν χαμπάρι για το διπλό κτύπημα του Αττίλα στην μαρτυρική Κύπρο! Ας ευχηθούμε οι σύγχρονοι ατσίδες- κυνηγοί ακινήτων να μη χρειαστεί να «συνωστιστούν» κάποια μέρα στην παραλία της Σμύρνης (όπως ισχυρίζεται η «ιστορικός» Μαρία Ρεπούση), για να προλάβουν… το πλοίο της επιστροφής!

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com

Εσείς τι λέτε;


Πρωτοβουλία άξια επαίνου…

Η ελπιδοφόρα είδηση μας ήρθε από τις ΗΠΑ. Βοήθεια σε ευπαθείς ομάδες στην Ελλάδα προσφέρει το «Ίδρυμα Ελληνικής Συμπαράστασης», το οποίο ιδρύθηκε πρόσφατα στην Νέα Υόρκη.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ομογενειακού αυτού φιλανθρωπικού φορέα, σκοπός του είναι η ανακούφιση ευπαθών ομάδων στην πατρίδα, που δοκιμάζονται από την πρωτοφανή οικονομική κρίση.
Όπως τονίζεται, το Ίδρυμα δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία ομογενών που ενδιαφέρονται να ανταποκριθούν έμπρακτα στις παρούσες ανάγκες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στους τομείς της διατροφής και της υγείας.
Εκπρόσωποι του Ιδρύματος επισκέπτονται με δικά τους έξοδα την Ελλάδα όπου παραδίδουν συσκευασμένα είδη βασικής διατροφής σε οικογένειες που έχουν ανάγκη, ενώ τα τρόφιμα ανταποκρίνονται στην κλασική μεσογειακή διατροφή.
Η συσκευασία και η διανομή γίνονται τοπικά από εθελοντές.
Στη συνέχεια επισημαίνεται ότι οι αποδέκτες της ομογενειακής συμπαράστασης επιλέγονται μέσω επικοινωνίας του Ιδρύματος με άτομα και οργανώσεις στην Ελλάδα, που επιτελούν κοινωφελές έργο.
Το «Ίδρυμα Ελληνικής Συμπαράστασης» είναι ανεξάρτητο και λειτουργεί σύμφωνα με τους νόμους της πολιτείας της Νέας Υόρκης.
Η όλη προσπάθεια βασίζεται σε εθελοντική εργασία, ούτως ώστε κάθε προσφορά να διατίθεται αποκλειστικά για το φιλανθρωπικό έργο του Ιδρύματος. Αξιέπαινη πράγματι η πρωτοβουλία της τρίτης και τέταρτης γενιάς νεοϋορκέζων ομογενών. Μια πρωτοβουλία που φαίνεται να βρίσκει μιμητές σε οργανωμένες παροικίες στα μεγάλα αστικά κέντρα των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ευρώπης και της μακρινής Αυστραλίας. Και εδώ αναρωτιέται κανείς. Τι κάνει η δική μας οργανωμένη παροικία των 75 - 80 τόσων χιλιάδων για την ανακούφιση των ευπαθών αδελφών μας στην Ελλάδα;  Γιατί οι οργανισμοί μας δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν έστω και μία τράπεζα τροφίμων για τον συγκεκριμένο σκοπό; Γιατί εθελοτυφλούν οι επιχορηγούμενες κοινωνικές μας υπηρεσίες στο κάλεσμα της πατρίδας που ζει μια από τις κρισιμότερες περιόδους στην ιστορία της; Γιατί οι εταιρίες τροφίμων και τροφοδοσίας δεν σκέφτηκαν να διαθέσουν κάποια κιβώτια τυποποιημένων τροφίμων που θα ταΐσουν μερικά πεινασμένα στόματα; Γιατί η Εκκλησία των τέκνων του «αγαπάτε αλλήλους» και της ελεημοσύνης δεν κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση;

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com

Monday, February 6, 2012

Εσείς τι λέτε;


«Oh Mommy Blue...»

Πριν από έναν περίπου αιώνια, πριν κηρυχτεί ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μια χούφτα έλληνες που έφθασαν εδώ αναζητώντας καλύτερη τύχη, αποφάσισαν να οργανωθούν με κύριο σκοπό την διατήρηση της θρησκείας, γλώσσας, ηθών και εθίμων τους.
Έτσι, γεννήθηκε η Ελληνική Κοινότητα Μόντρεαλ.
Οι νεοαφιχθέντες, με θυσίες, στερήσεις και πολύ κόπο, έφτιαξαν εκκλησιές, σχολεία και κοινωφελή ιδρύματα.
Με τα χρόνια, οι δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα, υποχρέωσαν πολλούς έλληνες να εγκαταλείψουν τον τόπο με αποτέλεσμα η συνεχής αύξηση των μεταναστών να αυξήσει δραματικά και τις ανάγκες της προπολεμικής ομογένειας.
Η Κοινότητα, στο στάδιο αυτό έπαιξε ηγετικό ρόλο.
Έκτισε και άλλες εκκλησιές, ίδρυσε ημερήσια σχολεία, κοινοτικά κέντρα και απέκτησε σημαντική ακίνητη περιουσία που - σύμφωνα με εκτιμήσεις - ξεπερνά τα εκατό εκατομμύρια δολάρια. Τεράστιο επίτευγμα αν αναλογιστεί κανείς πως όλα αυτά φτιάχτηκαν από χέρια εθελοντών.
Παρόλη όμως την πρόοδό και εξέλιξή της, η κοινότητα δεν κατάφερε να αποφύγει την «κατάρα» που κυνηγά τη φυλή (βλέπετε προηγούμενο άρθρο) και η κάποτε αξιοζήλευτη «Μητέρα» (όπως ορισμένοι την αποκαλούν) μετετράπη σε χώρο κομματικών και εκκλησιαστικών διενέξεων, ατομικών συμφερόντων και προσωπικών φιλοδοξιών.
Η φυσιολογική φθορά ήταν αναπόφευκτη…
Οι συνεχείς φιλονικίες, οι έντονες αντιπαραθέσεις, τα μικρο κοινοτικά συμφέροντα, το κυνηγητό της εξουσίας και η ματαιοδοξία, μετέβαλαν σιγά-σιγά την Κοινότητα σε μια κουρασμένη «Μητέρα» χωρίς ουσιαστική υποδομή, μακροχρόνιο προγραμματισμό, όραμα και φαντασία.
Μια «Μητέρα» αχάριστη και παιδοφάγο που στην πορεία αποθάρρυνε, κυνήγησε και (ακόμη) διέγραψε τα παιδιά της που την υπηρέτησαν!
Μια «Μητέρα», σχεδόν απομονωμένη σήμερα, που πληρώνει το βαρύ τίμημα των αδέξιων χειρισμών της που οδήγησαν σε υπέρογκα χρέη και σε επίπονες περικοπές των σχολικών επιχορηγήσεων.
Μια «Μητέρα» άνευ «Μείζονος» πλέον σημασίας για τα Νότιο- βορειοδυτικά προάστια.
Μια «Μητέρα» που με τα καπρίτσια της κατάφερε να χάσει τον ηγετικό ρόλο, τον οποίο μοιραία ανέλαβαν αποκολλημένα τμήματά της όπως κογκρέσα και ανεξάρτητα ιδρύματα όπως εκπαιδευτικά, κοινωνικών υπηρεσιών, κακοποιημένων γυναικών, τρίτης ηλικίας, υποτροφιών, ερανικών επιτροπών, κ.α. που - κατά ειρωνικό τρόπο - διευθύνουν, ως επί το πλείστον, (με απόλυτη επιτυχία) τα «κυνηγημένα» παιδιά της!
Μια «Μητέρα» με αμφίβολη διαδοχή, χωρίς ίχνος «Ελπίδας» και με αβέβαιο μέλλον.
Η Κοινότητα - κατά πλειοψηφική ομολογία - υπάγεται τη στιγμή αυτή στην κατηγορία ενός μετρίου σωματείου, εκφραστή 70 μόλις μελών!
Καλοδεχούμενη η απόφαση της σταδιακής εκποίησης των περιουσιακών της στοιχείων προτού είναι αργά.
Εκατό εκατομμύρια στα χέρια υπεύθυνων διαχειριστών και δημιουργικών εξωκοινοτικών οργανισμών, σίγουρα θα έπιαναν τόπο…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com