Total Pageviews

Friday, February 6, 2009

Εσείς τι λέτε;


«Αναγκαία παράδοση σκυτάλης»

Με αφορμή τις ερανικές προσπάθειες που αποβλέπουν στην σωστή λειτουργία των σχολείων μας, θα ήθελα για άλλη μία φορά να επισημάνω πως ο εθελοντισμός αποτελεί μία επιτακτική ανάγκη στην παροικία μας αλλά και στην κοινωνία γενικότερα.
Είναι σχεδόν αδύνατον να αντιμετωπισθούν οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες δίχως την εθελοντική συμμετοχή μας.
Και οι εθελοντές, στην πλειοψηφία τους, απέδειξαν πως είναι πάντοτε παρόντες, ενεργοί και έτοιμοι να δώσουν όλον τους τον εαυτό, χωρίς αντάλλαγμα, ανταμοιβή ή ευχαριστώ, αλλά με χαρά για την προσφορά αγάπης και εσωτερικής υπερηφάνειας για έναν τόσο σπουδαίο θεσμό.
Στην παροικία μας, η ιστορία του εθελοντισμού αρχίζει με την άφιξη των πρώτων μεταναστών, που διέθεσαν πολύτιμο χρόνο και κόπο για να δημιουργήσουν τις υπηρεσίες και τα ιδρύματα που απολαμβάνουν σήμερα οι νεώτερες γενιές.
Για να διατηρηθούν όμως τα ιδρύματά μας, εκτός από χρήματα χρειάζονται και χέρια.
Χέρια, που δυστυχώς όσο πάει και λιγοστεύουν, με αποτέλεσμα οι οργανισμοί μας να υπολειτουργούν με κίνδυνο την συρρίκνωση ακόμη και τον πλήρη αφανισμό τους.
Αυξανόμενες ανάγκες αντιμετωπίζουν και οι Εκκλησίες μας αφού, λόγω της συνεχούς αποδημίας εις Κύριον του «γηραιού» πληρώματος, των μικτών ή πολιτικών γάμων αλλά και της παρατηρούμενης έλλειψης θρησκευτικού συναισθήματος, τα περιορισμένα πλέον έσοδά προέρχονται κυρίως από τα εναπομείναντα μυστήρια.
Λαμβανομένου υπ΄ όψιν ότι ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων στα κοινά κυμαίνεται κάπου στα 65+, θεωρείται πλέον απαραίτητο οι εθελοντές μας (μεσήλικες στην πλειοψηφία τους) να παραδώσουν σταδιακά την σκυτάλη στη νέα γενιά, αφήνοντας, επί τέλους, στην άκρη το τεράστιο χάσμα νοοτροπίας που επικρατεί ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους.
Ας μη ξεχνάμε άλλωστε πως εμείς εφοδιάσαμε τη νέα γενιά με τα υγιή εκείνα στοιχεία που της επιτρέπει σήμερα να συμμετέχει ενεργά στην ανάπτυξη και πρόοδο τούτης της χώρας. Γιατί λοιπόν όχι και της παροικίας μας;
Αν θέλουμε να έχουμε κάποια συνέχεια θα πρέπει - κατά την γνώμη μου - να αντιληφθούμε κάποτε τις ανάγκες, τις απαιτήσεις και τα οράματα αυτής της γενιάς. Ακόμη και όταν «αμφισβητούμε» τις ικανότητες της.
Τα περιθώρια άλλωστε στενεύουν...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com

3 comments:

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Μιχάλη,
Πολύ σωστά τοποθετείς το θέμα της μη συμμετοχής της νέας γενιάς. Αναρρωτιέμαι αν αυτό συμβάινει επειδή οι νέοι έχουν άλλες προτεραιότητες ή επειδή οι παλαιοί αρνούνται να εκχωρήσουν τα ηνία!
Αναρρωτιέμαι!!!

Michael Tellides said...

Πιστεύω συμβαίνουν και τα δύο.
Οι μεν Οργανισμοί, με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα, σίγουρα δεν θεωρούνται πόλος έλξης για τους νέους, οι δε "δεινόσαυροι" κάπου "μπέρδεψαν" τις προτεραιότητές τους πέφτοντας με τα μούτρα στο "κυνήγι" της χαμένες "δόξας"!
Εγώ πάντως έπαψα προ πολλού να αναρρωτιέμαι...

Justine's Blog said...

Happy Valentine's to you, Soula, children and babies!!!
Roses from us.