Total Pageviews

Monday, October 27, 2008

Εσείς τι λέτε;


«Happy Halloween!»

Halloween και είπα ν΄ ασχοληθώ κάπως με το θέμα, αφού ελάχιστα μάλλον γνωρίζουμε γι΄ αυτή τη «διαβολική» αγγλοσαξονική παραδοσιακή γιορτή!
«Σερφάροντας» λοιπόν μέσα στο διαδυκτιακό τοπίο της Βικιπαίδια , ανακάλυψα πως το Halloween έχει τις ρίζες του σε μια παλιά Κέλτικη γιορτή που λέγεται Samhain και γιορταζόταν στην Ιρλανδία και τη Βρετανία τον 19ο αιώνα ,την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου, με το τέλος του θερισμού.
Η λέξη Halloween προέρχεται από το All-Hallow-Even, που σημαίνει παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων που γιορτάζεται από την Δυτική Εκκλησία την 1η Νοεμβρίου. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα περίπου, οι εορτασμοί άρχιζαν από την προηγούμενη, δηλαδή στις 31 Οκτωβρίου, μέρα κατά την οποία οι παγανιστές πίστευαν ότι τα πνεύματα επικοινωνούσαν με τους ζωντανούς.
Οι Κέλτες γιόρταζαν με φωτιές και μασκαρέματα για να πετύχουν τον εξευμενισμό των κακών πνευμάτων. Παλαιότερα, όταν οι Ρωμαίοι είχαν φτάσει στις Κέλτικες περιοχές ως κατακτητές, οι Ρωμαϊκές γιορτές των νεκρών και οι εορτασμοί προς τιμήν της θεάς Πομόνας, που σύμβολό της ήταν το μήλο, ενσωματώθηκαν σιγά-σιγά στα Κέλτικα έθιμα του Samhain.Έτσι, με το πέρασμα των χρόνων και μια μικρή «βοήθεια» από την Hallmark, δημιουργήθηκε η γιορτή του Halloween όπως την ξέρουμε σήμερα: μασκαρέματα, κολοκύθες σμιλεμένες σαν φαντάσματα και ανάλογα παιχνίδια τρόμου...
Τα χρώματα του Halloween είναι το πορτοκαλί και το μαύρο. Το πορτοκαλί συμβολίζει τις σοδειές και το μαύρο τους νεκρούς. Οι μασκαράδες ντύνονται φαντάσματα, δράκουλες, τέρατα ή μάγισσες, αν και στις μέρες μας κυκλοφορούν διάφορες στολές, ειδικά για τα μικρά παιδιά. Μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια είναι το trick-or-treating, όπου ομάδες μασκαρεμένων παιδιών πάνε από σπίτι σε σπίτι, χτυπάνε τα κουδούνια και ρωτάνε: Trick or Treat; (να σας τρομάξουμε ή θα κεράσετε;). Αν αυτός που ανοίξει την πόρτα δεν έχει κάτι για τα παιδιά ( φωνάζουν μπουυυυυυυ και άλλα παρόμοια τρομακτικά). Φυσικά, όλοι πλέον έχουν ένα κέρασμα πρόχειρο, συνήθως κάτι σοκολατένιο, καραμέλες, μερικούς ξηρούς καρπούς ή ένα μήλο.
Ωστόσο, ενώ η γιορτή του Halloween για πολύ κόσμο είναι ανώδυνη και διασκεδαστική, για ορισμένους - κυρίως θρησκόληπτους - θεωρείται άκρως ... «σατανική!»
Εν πάση περιπτώσει, όσοι σκέφτεστε να το ρίξετε λιγάκι έξω αυτό το «τρομακτικό» Σαββατοκύριακο, δε χρειάζεται να ...φοβηθείτε.
Να θυμάστε πως το κακό όπως και το καλό βρίσκεται μόνο μέσα μας και όχι στον θρύλο και τη ...μεταμφίεσή μας!

Εσείς τι λέτε;
Happy Halloween!

Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com

Thursday, October 16, 2008

Εσείς τι λέτε;

«Φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση…»

Στα πλαίσια της Β’ Τακτικής Συνέλευσης ΣΑΕ Περιφέρειας Καναδά, που πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ από τις 3 - 5 Οκτωβρίου 2008, συμμετείχαν εκπρόσωποι της Ελληνικής Πολιτείας, μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, η Μητρόπολις, το Περιφερειακό Συμβούλιο ΣΑΕ, η ηγεσία του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, καθώς και ο Παγκόσμιος Πρόεδρος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, Στέφανος Ταμβάκης.
Με αφορμή λοιπόν την Β΄ Τακτική, η στήλη έκρινε χρήσιμο ν’ ασχοληθεί με δύο σημαντικούς παράγοντές της, που τυγχάνει να παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους.
Τον Δημήτρη Μανωλάκο και τον Στέφανο Ταμβάκη.
Ο Δημήτρης Μανωλάκος , ελληνοκαναδός τρίτης γενιάς, κληρονόμησε την απεριόριστη αγάπη των γονιών του για τον τόπο καταγωγής του και από πολύ νωρίς συνειδητοποίησε τις αξίες και τα ιδανικά της ελληνικής φυλής.
Ταυτόχρονα, δείχνει και έναν απεριόριστο σεβασμό προς την δεύτερή του πατρίδα - τον φιλόξενο Καναδά –που απλόχερα προσέφερε στην οικογένειά του και τον ίδιο μια καλύτερη ζωή.
Ο πατέρας του υπηρέτησε την ΕΚΜ ως πρόεδρος και υπήρξε ιδρυτικό μέλος σε διάφορους κοινωφελείς οργανισμούς σε εποχές μάλιστα δύσκολες όταν η βασική προτεραιότητα των μεταναστών ήταν η επιβίωσή τους.
Ο Δημήτρης Μανωλάκος, συμβολαιογράφος, σημερινός πρόεδρος του ΕΚΚ, ακολούθησε πιστά τα αχνάρια του πατέρα του και με την σεμνότητα που τον διακρίνει, τον ζήλο και εργατικότητά του, αφού στην πορεία υπηρέτησε επάξια την ΕΚΜ καθώς και μια πλειάδα άλλων παροικιακών οργανισμών, ανέβηκε τελικά στο υψηλότερο αξίωμα του Προέδρου του ΕΚΚ.
Ο Αλεξανδρινός Στέφανος Ταμβάκης, είναι απόγονος Λιμνιωτών μεταναστών.
Ο προπάππους του βρέθηκε στην Αίγυπτο τον 19ο αιώνα, εγκαταλείποντας τη γενέτειρα, λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στο νησί.
Δουλεύοντας σκληρά πρόκοψε και έθεσε σαν σκοπό της ζωής του την ευεργεσία, την κοινωφέλεια, την διάδοση της γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στην πόλη των Πτολεμαίων.
Ο Στέφανος Ταμβάκης , σημερινός παγκόσμιος πρόεδρος του ΣΑΕ ,άξιος συνεχιστής του έργου των «Ταμβάκηδων», αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Λονδίνο, επέστρεψε στην Αίγυπτο και ανέλαβε την - από το 1905 - οικογενειακή επιχείρηση τροφίμων ενώ ταυτόχρονα συνέχισε να προσφέρει εθελοντικές υπηρεσίες μέσα από διάφορους οργανισμούς.
Υπήρξε ο νεότερος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, πριν αφοσιωθεί στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα.
Ο Δημήτρης Μανωλάκος και ο Στέφανος Ταμβάκης συνεχίζουν με τον ίδιο ζήλο, ενθουσιασμό και πάθος το κοινωφελές έργο που ξεκίνησαν οι πρόγονοί τους, εδώ και μερικούς αιώνες...
Δύο φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com

Saturday, October 11, 2008

Εσείς τι λέτε;

«Διαλέγετε και παίρνετε!»

Παρά το γεγονός ότι οι επερχόμενες Ομοσπονδιακές εκλογές είναι καθοριστικές και αποφασιστικής σημασίας, τις μεγαλύτερες εντυπώσεις - μέχρι στιγμής τουλάχιστον –έχουν κερδίσει οι σχεδόν ταυτόχρονες στις γειτονικές ΗΠΑ.
Ας όψεται βέβαια γι΄ αυτό το δαιμόνιο μάρκετινγκ!
Διότι, ενώ και οι δύο υποψήφιοι Αμερικανοί πρόεδροι κάθε άλλο παρά χαρισματικοί θεωρούνται, εν τούτοις το System Image και η εξαιρετική μαεστρία των κατασκευαστών ειδώλων έκαναν και πάλι το θαύμα τους!
Τον δεδομένο «πάτο» του «ωρυόμενου» Mc Cain ήρθε να «σώσει» - έστω και προσωρινά - η εν πολλαίς αμαρτίαις Αλασκανή Palin που, υπό την έντεχνη καθοδήγηση των Image Makers, «καταγοήτευσε» τους παραδοσιακά πουριτανούς Yankees...
Μέχρι και Barbie μοστράρισε!
Τον «άβολο» Obama, από την άλλη, «ανάστησαν» η αχαλίνωτη φιλοδοξία της Hillary , η έκδηλη αντιπάθεια προς τον Bush και οπωσδήποτε το «κραχ» στη Γουόλ Στρίτ.
Οι εκλογές πάντως παίζονται μέχρι την τελευταία στιγμή.
Εδώ στον Καναδά, το σκηνικό είναι κάπως διαφορετικό.
Τα όντως «ανιαρά» θέματα και η έλλειψη φαντασίας στον πολιτικό λόγο θα απομακρύνουν - όπως φαίνεται - για άλλη μία φορά τους ψηφοφόρους από τις κάλπες.
Και το προφίλ ακόμη των αρχηγών προκαλεί ...υπνηλία!
Ο Συντηρητικός Harper, ο οποίος είναι περισσότερο δημοφιλής στο εξωτερικό, προηγείται στις δημοσκοπήσεις κυρίως λόγω της «εύνοιας» των media αλλά και του ευφυούς μάρκετινγκ!
Ο διανοούμενος Dion,παρά τις «πράσινο- φιλελεύθερες» ευαισθησίες του, εκτός του ότι «θάβεται» κυριολεκτικά από τα ΜΜΕ , θεωρείται επίσης σνομπ αλλά και πολύ... «λίγος!».
Ο Μπλοκίστας Duceppes , παρά τρίχα Σεφ του Παρτί Κεμπεκουά, του κάκου πασχίζει να σερβίρει στο Κεμπέκ τις ξεπερασμένες αυτονομιστικές του «ιδέες».
Ακόμη και ο ρόλος του ως επαρχιακού «αστυφύλακα» θεωρείται ...πασέ.
Ο Εντιπίστας Layton, «καταφύγιο» των διαμαρτυρόμενων ψήφων, δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα της προκοπής...
Και η πρόθεσή του να συνασπιστεί με το Bloc επιβεβαιώνει τον αντικειμενικό σκοπό , ο οποίος ...αγιάζει τα μέσα!
H «πράσινη» May τέλος, υποστηριζόμενη από τους οικολόγους, με μηδαμινές ελπίδες να εκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο, το καλύτερο που ελπίζει είναι η... συνέχιση της κρατικής επιχορήγησης. Έστω...
Αυτά , εν ολίγοις, χωρίς έντονο φόβο και υπερβολικό πάθος...
Εσείς – βέβαια - διαλέγετε και παίρνετε!
Στις εκλογές του 2006 το ποσοστό των απεχόντων στον Καναδά έφθασε το 35%!
Είναι άραγε δύσκολο να αναρωτηθεί κανείς γιατί;
Προσωπικά πιστεύω πως ,παρά την επικρατούσα αδιαφορία, η αποχή από τις εκλογές δεν θα έκανε άλλο από το να αφήσει απόλυτα ανεξέλεγκτους τους πολιτικούς, στους δύσκολους μάλιστα καιρούς που διανύουμε...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com